Vincenzo Galilei

Z Wikipedii

Vincenzo Galilei (ur. po 1520 w Santa Maria a Monte k. Florencji, pogrzebany 2 lipca 1591 we Florencji), wybitny teoretyk muzyki, kompozytor, lutnista.

Początkowo był nauczycielem gry na lutni w Pizie. W późniejszych latach związał się z Cameratą Florencką i był jej czołowym teoretykiem. Zafascynowany antykiem napisał przełomowe dzieło Dialogo della musica antica e moderna (wyd. 1681), w którym po raz opublikował pierwszy autentyczny zabytek muzyki starogreckiej - hymny kitarzysty Mesomedesa z II wieku n.e., odnalezione przez innego członka Cameraty - Girolama Mei, znawcę antyku, z którym Galilei ściśle współpracował. W swoim dziele teoretycznym Galilei postuluje powrót do tradycji antycznych, krytykuje wybujałą polifonię i propaguje monodię akompaniowaną jako bliższą stylistycznie duchowi antyku.

Spuściznę kompozytorską Vincenza Galileiego stanowią głównie utwory przeznaczone na lutnię, a także tańce, madrygały i drobne utwory wokalne.

Był ojcem słynnego astronoma i matematyka Galileo Galilei, znanego jako Galileusz.