Węgorz europejski
Z Wikipedii
| Węgorz europejski | |
 |
|
| Systematyka | |
| Domena | eukarioty |
| Królestwo | zwierzęta |
| Typ | strunowce |
| Gromada | promieniopłetwe |
| Rząd | węgorzokształtne |
| Rodzina | węgorzowate |
| Rodzaj | węgorz |
| Gatunek | węgorz europejski |
| Nazwa systematyczna | |
| Anguilla anguilla (L., 1758) |
|
 Galeria zdjęć w Wikimedia Commons |
|
Węgorz europejski (Anguilla anguilla) - ryba z rodziny węgorzowatych (Anguillidae), rzędu węgorzokształtnych (Anguilliformes).
- Występowanie
W rzekach i jeziorach Europy Zachodniej i Środkowej, w południowo-wschodniej i środkowej części Oceanu Atlantyckiego i we wszystkich morzach europejskich. Najchętniej wybiera miejsca ciepłe i obficie porośnięte, o dnie mulistym, aczkolwiek spotyka się go także w wartkich rzekach o dnie kamienistym, zwłaszcza jeśli znajduje tam podmyte brzegi, korzenie drzew i inne kryjówki. Praktycznie nie istnieją jego stanowiska naturalne.
[edytuj] Opis
Ubarwienie najczęściej ciemne, czasem niemal całkowicie czarne, spód srebrzysty lub żółtawobiaławy. Skóra węgorza pokryta jest grubą warstwą śluzu. Łuski są drobne, elipsoidalne, głęboko osadzone. Nie posiada płetw brzusznych.
- Rozmiary
Osiąga od 100 do 150 cm długości. Samce są mniejsze od samic i osiągają długość od 50 do 70 cm (tzw. sznurówki). Największy węgorz złowiony dotąd w Polsce ważył 6,8 kg (w Anglii 5,5 kg).
- Pokarm
Żywi się głównie fauną denną (bezkręgowce) i drobnymi rybami, potrafi połykać zdobycz stosunkowo dużych rozmiarów. Jest zawziętym prześladowcą raków podczas linienia.
- Zachowanie
Węgorz jest aktywny nocą. Przed osiągnięciem dojrzałości płciowej żyją w wodach śródlądowych – samice w głębi lądu, samce w zasięgu wód słonawych. Dorosłe osobniki wędrują z wód słodkich do morza (wędrówka katadromiczna).
- Rozmnażanie
Spływ węgorzy podejmujących wędrówkę rozrodczą zaczyna się wiosną i trwa do jesieni. Dostają się do Morza Sargassowego i tam na głębokości 400-1000 metrów odbywają tarło. Osobniki dorosłe po tarle giną. Larwy węgorza, zwane leptocefalami, unoszone są przez Prąd Zatokowy (Golfstrom) w kierunku wschodnim i po upływie 2-3 lat docierają do przybrzeżnych wód europejskich, skąd następnie wpływają do rzek, głównie na terytoriach Francji i Anglii. W czasie wędrówki leptocefale rosną, aż osiągną ok. 7 cm długości. W wodach słodkich przebywają zazwyczaj od 6 do 10 lat, niektóre osobniki nawet do 20.
[edytuj] Zobacz też
[edytuj] Bibliografia
- Stanisław Stupkiewicz," Wędkarstwo nowoczesne",Świat Książki [1996], ISBN 83-7129-910-9
