Dyskusja:Włócznia

Z Wikipedii

Mam poważne wątpliwości, czy bronie z bocznym ostrzem (halabarda, glewia, kosa itp) lub z kilkoma ostrzami (trójząb) mogą być nazywane włóczniami... Chyba odnosi się to jedynie do broni z kłującym zakończeniem w osi drzewca... Pibwl 22:23, 3 sie 2004 (CEST)

Też mi się tak wydaje. Beno 23:33, 3 sie 2004 (CEST)

Hasło wydaje mi się nieco chaotycznie i nieściśle zredagowane.

Z systematyką broni drzewcowych jest ten problem, że żadna z nich nie może być na tyle ścisła (jak np. w przypadku broni palnej), z powodu występowania ogromnej ilości typów pośrednich, a także z uniwersalnością zastosowań większości typów.

Wydaje mi się, że większość bronioznawców obecnie rozróżnia broń obuchową i broń drzewcową, jako dwa równorzędne rodzaje, więc trudno dopatrzeć się sensu w określeniu "długa broń drzewcowa". Jaka w takim razie będzie "krótka"? A - "prosta broń drzewcowa"? Widział ktoś "krzywą"?

Oczywiście protestuję przeciwko "podciąganiu" pod ogólne pojęcie włóczni takich broni, jak kosa, widły, glewia, gizarma, halabarda itd. To już jak iść, to na całość i dodać np. berdysz albo cep ;))

Wydaje mi się, że z definicji włócznia jest bronią służącą wyłącznie do kłucia (w przeciwieństwie np. do wywodzącej się z kosy - glewii, czy wywodzącej się z bosaka - gizarmy), stosowaną w kontaktowej walce wręcz (w przeciwieństwie do broni miotanej - np. oszczepu), bronią o zastosowaniu typowo militarnym (w żadnym razie, Boże broń, myśliwską!), o pozbawionym okuć, jednolitym drzewcu długości od ok. 2 do 3 m, zaopatrzonym w jednobrzeszczotowy, obosieczny grot o przekroju najczęściej romboidalnym, spłaszczonym, (ale także: trójkątnym, czwórgraniastym), pozbawiony zadziorów. Bronią stosowaną w równym stopniu przez piechotę, co i kawalerię.

Cyt.: "lekkie włócznie piechoty i myśliwskie ciężkie włócznie jazdy (kawaleryjskie), np.: kopia."

Jeżeli już, to na odwrót: ciężkie włócznie piechoty i lekkie - jazdy. Koniem trzeba też trochę kierować, ciężar włóczni byłby tu ogromną przeszkodą. Zresztą kolejny akapit zawiera treści zaprzeczające zacytowanym. Kopia jest (ze względu na swoją budowę, ale głównie na technikę walki) zupełnie odrębną bronią i z włócznią nic wspólnego nie ma.

O pochodzeniu nazwy od "włóczenia" nie wypowiem się, ale pierwsze słyszę. Gdyby tak jakieś źródła...

cyt.: "...ze względu na skuteczność użycia tego rodzaju broni w walce przeciwko konnicy."

A mnie się wydaje, że na przestrzeni wieków przeciwko konnicy zawsze były skuteczniejsze sposoby; czy to kopie (dla jazdy), czy też najpierw broń miotająca (łuki, kusze), a potem - długa obuchowa (berdysze, cepy) dla piechoty. Także - piki. Gdybym miał włóczników (pieszych, konnych), to skierowałbym ich w pierwszym rzędzie przeciwko piechocie.

Gwardia watykańska korzysta dziś w równym stopniu z halabard, co i partyzan.

Jacek --80.55.170.36 12:19, 3 mar 2005 (CET)

[edytuj]  ;]

Jacek - pierwszę słyszę, żeby berdysz był bronią długą obuchową..... Na moje zalicza się go do broni drzewcowej (a nie - jak już - siecznej) ze względu na długi drzewiec. A przeciwko konnicy najlepsza jest broń długa drzewcowa - kłójąca - np. pika. Berdysz także, ponieważ ze względu na długość pozwalał jeźdźca "sprowadzić na ziemię". Jeździe po takim zabiegu za sprawą berdysza często tracił głowę ;] Aa ciekawi mnie tylko jak ty sobie wyobrażasz użycie łuczników - nie sądzę, żeby byli skuteczni przeciwko pedzącej jeździe w zbroi płytowej i tarczami. Jedno, że trudno by było trafić, a dwa, że dystans, na jakim jest możliwe przebicie takiego pancerza jest krótki - lepiej już postawić tych włóczników - lepiej sie sprawdzą ;]ok, wracam do lektury, może jeszcze coś znajdę... :D