Wagon elektryczny

Z Wikipedii

Wagon elektryczny – Wagon silnikowy o napędzie elektrycznym, pobierający prąd z przewodu jezdnego, szyny zasilającej lub z zabudowanych akumulatorów (wagon akumulatorowy), przeznaczony do ruchu kolejowego (w odróżnieniu od tramwaju który przystosowany jest do ruchu ulicznego). Podobnie jak wagony silnikowe pozostałych trakcji, pasażerskie wagony elektryczne przeznaczone są do obsługi połączeń o niskiej i umiarkowanej frekwencji podróżnych, gdzie zatrudnienie wielowagonowego pociągu z lokomotywą lub zespołu trakcyjnego jest nieracjonalne. Wagony takie stosuje się najczęściej na zelektryfikowanych kolejach lokalnych.

Pierwsze konstrukcje wagonów elektrycznych pojawiły się wkrótce po wynalezieniu napędu elektrycznego. Już w roku 1903 w Prusach wagon elektryczny Siemensa ustanowił rekord prędkości pojazdów szynowych rozwijając 203 km/h. Po zelektryfikowaniu w drugiej dekadzie XX wieku Śląskiej Kolei Górskiej wagony elektryczne były szeroko stosowane na Dolnym Śląsku do 1945 roku, gdy wojska radzieckie zdemontowały wyposażenie śląskiej sieci kolei elektrycznych, zagarniając urządzenia i tabor kolejowy. Później przedwojenne wagony elektryczne stosowano przez pewien czas w Polsce na WKD i na ocalałej od grabieży przez Rosjan śląskiej kolei lokalnej Walim-Jugowice. Nowoczesną konstrukcję wagonu elektrycznego serii EN81 oferuje obecnie bydgoska firma PESA.

Na kolejach szwajcarskich powszechnie stosuje się bagażowe wagony elektryczne o dużej mocy zestawiane w pociągi z kilkoma wagonami doczepnymi. Koleje niemieckie posiadały także elektryczny wagon pasażerski z panoramicznym dachem stosowany do obsługi wycieczek.

To jest tylko zalążek artykułu związanego z kolejnictwem. Jeśli potrafisz, rozbuduj go.