Walter Schottky

Z Wikipedii

Walter Schottky (ur. 23 czerwca 1886 w Zurychu, zm. 4 marca 1976 w Pretzfeld w Niemczech) – niemiecki fizyk.

Studiował fizykę na Uniwersytecie Humboldta w Berlinie. W roku 1912 obronił pracę doktorską na temat szczególnej teorii względności, ogłoszonej zaledwie siedem lat wcześniej. Jego profesorem był Max Planck – jeden z twórców teorii kwantowej.

Do najważniejszych osiągnięć Schottky'ego należą:

• Wynalezienie (wspólnie z Erwinem Gerlachem) mikrofonu wstęgowego – używanego do dziś w profesjonalnej rejestracji dźwięku.
• W latach 1915-1919, pracując dla Siemensa dokonał wielu odkryć, udoskonalając technologię lamp elektronowych.
• Przeprowadził rewolucyjne badania teoretyczne na temat szumów termicznych i śrutowych w urządzeniach elektronowych.
• Jako pierwszy zwrócił uwagę na istnienie dziur w paśmie walencyjnym półprzewodnika.
• Zaproponował dyfuzyjną teorię przepływu prądu przez złącze metal-półprzewodnik czym znacznie przyczynił się do praktycznego zastosowania urządzeń z takim złączem.
• Teorie te dały podstawę do budowy tzw. diody Schottky'ego.

Odszedł na emeryturę w 1958 roku, resztę życia spędził w Pretzfeld. Zmarł w dwa lata po wprowadzeniu na rynek przez koncern Siemens diod opartych na złączu metal-półprzewodnik do zastosowań mikrofalowych.