Warren Farrell

Z Wikipedii

Ten artykuł wymaga dopracowania zgodnie z zaleceniami edycyjnymi.
Należy w nim poprawić: linki, wikizacja i źródła.
Po naprawieniu wszystkich błędów można usunąć tę wiadomość.

Warren Farrell (ur. 1943) – amerykański pisarz, dziennikarz i publicysta, były działacz feministyczny a obecnie przedstawiciel ruchu maskulistycznego. Kandydat na gubernatora Kalifornii w 2003 roku.

Farrell ukończył studia na Uniwersytecie Kalifornijskim w Los Angeles a następnie doktoryzował się w dziedzinie nauk politycznych na Uniwersytecie Nowojorskim. Wykładał w Instytucie Medycyny na Uniwersytecie Kalifornijskim w San Diego, na Uniwersytecie w Gorgetown, w Stanowym Uniwersytecie Rutgersa w New Jersey, w Brooklin Collage i na Uniwersytecie Amerykańskim.

We wczesnych latach 70. był tak cenionym działaczem feministycznym, że czterokrotnie został wybrany na funkcję przewodniczącego Narodowej Organizacji na rzecz Kobiet, jednak kiedy napotykane przez niego dane zaczęły odbiegać od linii organizacji został z niej wyrzucony.

Z chwilą publikacji „Mitu Męskiej Siły” stał się jednym z pierwszych współczesnych maskulistów (ruch na rzecz praw mężczyzn, głoszący równość płci i sprzeciw wobec zakłócającej tę równość dyskryminacji mężczyzn przez kobiety oraz społeczeństwo). Jego pionierskie spojrzenie na sprawy płci przyczyniło się do ukształtowania trzonu współczesnego maskulizmu.

Mimo że jego idee cechuje duch głębokiego humanizmu i równości przez jego przeciwników często są określane jako seksistowskie. Głosząc, że kobiety są równe mężczyzną, zatem mają również takie same obowiązki jak mężczyźni a nie tylko prawa, przez swoich przeciwników został zaetykietowany mianem anty-kobiecego (mimo że Farrell w swoich książkach często doradza właśnie kobietom doradzać). Cechą charakterystyczną poglądów Farrell-a jest nawoływanie do zmniejszenia znaczenia tradycyjnych ról płciowych. Wskazuje on jednak przy tym, że do tej pory społeczeństwo pozbyło się jedynie kobiecej połowy tych ról i abyśmy wreszcie mogli odetchnąć oboma płucami „równych praw” potrzebny jest ruch maskulistyczny, który zredefiniuje męską część tychże ról.

Mimo licznych zaproszeń do debat, przedstawicielki Narodowej Organizacji na rzecz Kobiet odrzucają propozycje publicznej dyskusji, skupiając się na krytykowaniu idei Farrela w prasie. Tego typu postawy sprawiają, że wielu, w tym Farrell, argumentuje, że feminizm przy pomocy stereotypu „kobiety jako ofiary” terroryzuje debatę na temat dyskryminacji ze względu na płeć.

Jego wczesne książki Mężczyzna Wyzwolony oraz Czemu Mężczyźni Są Jacy Są prezentowały typ maskulizmu traktujący prawa mężczyzn analogicznie jak feminizm traktował prawa kobiet.

Farrel dokonał przełomowej analizy nierównowagi występującej między płciami. Przedefiniował pojęcie władzy, wskazując, że konieczność znalezienia i wykonywania wysoko płatnej pracy zarobkowej i utrzymywania kobiety i rodziny przez mężczyznę nie zwiększa zakresu jego władzy lecz go zmniejsza, między innymi odbierając czas potrzebny na kontakty z własnymi dziećmi jak również zmuszając go do podejmowania niesatysfakcjonujących prac. Farrell wskazuje, że wszędzie gdzie istnieją dane na ten temat, kobiety wybierając zawód i pracę skłonne są kierować kryteriami satysfakcji płynącej z jej wykonywania oraz elastycznością i ilością czasu wolnego.

W swojej książce pt. Dlaczego mężczyźni zarabiają więcej. Prawda o przepaści płac i co kobiety mogą na to poradzić Farrell analizuje dwadzieścia pięć powodów sprawiających, że kobiety zarabiają mniej. Są to między innymi: pod każdym względem krótszy czas pracy (mniejsza ilość nadgodzin, dwukrotnie częstsze zwolnienia od lekarza i urlopy zdrowotne, mniej przepracowanych tygodni w roku i lat w życiu zawodowym); wybór bardziej satysfakcjonujących zawodów; wybór mniej uciążliwych zawodów; wybór bezpieczniejszych zawodów (93% zmarłych w wypadkach podczas pracy w USA stanowią mężczyźni); wybór zawodów wymagających mniejszej odpowiedzialności (np. lekarz rodzinny zamiast neurochirurg); mniejsza skłonność kobiet do dojazdów do pracy, wyjazdów w delegacje oraz przeniesień do filii zatrudniających je firm znajdujących się w nieciekawych miejscach. Przy czym autor wskazuje, że od kiedy pod naciskiem feministek rząd zaczął zmuszać firmy do anty-męskiej polityki zatrudnieniowo-płacowej, zarobki kobiet i mężczyzn kształtowane były przez rynek, natomiast obecnie, mimo iż kobiety zarabiają statystycznie 15% mniej niż mężczyźni, to za tę samą pracę otrzymują 20% wyższe wynagrodzenie. Nawet właścicielki firm (cieszące się preferencyjnymi zamówieniami rządowymi z racji swojej płci, mimo że nie mają przez kogo być dyskryminowanymi) zarabiają obecnie więcej niż kształtował to rynek przed rozpoczęciem pro-kobiecej polityki rządowej.

W innych swoich książkach, np. Ponowne Zjednoczenie Ojca z Dzieckiem, Farrell porusza kwestię nierównych praw rodzicielskich matek i ojców. Wskazuje na stereotypy utrudniające dzieciom i ich ojcom nawiązywanie głębszych relacji. Zwraca uwagę na to, że w USA aż w 92% przypadków po rozwodzie prawa rodzicielskie otrzymuje kobieta (w Polsce ojciec zostaje uznany za prawnego opiekuna w 3% przypadków, w Szwecji w 50% w Danii w 40%), i to mimo faktu, że dzieci przyznane ojcom mają się lepiej, rzadziej mają kłopoty z prawem i lepiej się uczą. Krytykuje represyjne metody stosowane wobec ojców np. przez linie lotnicze, które zabraniają mężczyźnie siedzieć koło dwójki małoletnich. Jego głos w sprawie praw ojców i ich dzieci przyczynił się do tego, że obecnie prawa ojca są (być może jako jedyne) rozpoznawanym hasłem maskulizmu.

Inna kwestia, ustawy o powszechnym obowiązku obrony kraju, została nawet wspomniana w amerykańskiej kampanii prezydenckiej 2008 roku. Co prawda spotkała się z pozytywnym odzewem, jednak dotyczy jedynie obowiązku wpisywania się na listę rezerwistów, gdyż w USA nie istnieje powszechna służba wojskowa.

27 maja 2005 roku Warren Farrell wystąpił w programie Johna Stossela Give MeA Break będącym częścią segmentu 20/20 w telewizji ABC. Omawiał tam kwestię niższych zarobków mężczyzn. Farrell wygłaszał też wykłady w Cato Institute, waszyngtońskim Think Tank-u.

Jednym z największych osiągnięć Warrena Farrella jest zwrócenie uwagi opinii publicznej na podstawową nierówność dyskutantów w toczącej się debacie na temat równouprawnienia: podczas gdy kobiety nie mają oporów wobec obrony własnych przywilejów, opiekuńczy instynkt mężczyzny sprawia, że chętniej bronią oni praw kobiet niż swoich własnych praw.