Weje
Z Wikipedii
Weje (łac. Veii) - jedno z 12 najpotężniejszych miast-państw etruskich. Leżało ok. 20 km na północ od Rzymu.
Swoją świetność przeżyło w VIII-VI w. p.n.e. W V w. p.n.e. istniała tam szkoła rzeźbiarska. Jej głównym przedstawicielem był słynny rzeźbiarz Vulca.
Przez długi czas Weje toczyły wojny z Rzymem. Ostatecznie przegrało je ok. 396 p.n.e. i zostało zburzone przez konsula Marka Furiusza Kamillusa. Zapoczątkowało to ekspansję rzymską na tereny Etrurii, zaś Weje się stopniowo wyludniały.
Od 1916 w rejonie Isola Farnese prowadzone są wykopaliska. Pozwoliły one odkryć m.in.:
- resztki murów dwóch świątyń;
- ruiny domów mieszkalnych;
- urządzenia wodociągowe i cysterny;
- rzeźby terakotowe w Portonaccio na terenie świątynnym, m.in. tzw. Apollo z Wejów, jedno z najpiękniejszych i najbardziej oryginalnych etruskich dzieł sztuki;
- nekropolie położone wokół miasta, w tym tzw. Grotta Campana, gdzie niektóre groby komorowe pokryte są najstarszymi w Etrurii malowidłami ściennymi.
