Welfaryzm
Z Wikipedii
Welfaryzm (Indywidualizm etyczny ) - pogląd opierający się na założeniu, że:
- każda jednostka najlepiej zna swoje preferencje
- wartość stanów społecznych (stan społeczny) zależy od postrzegania tych stanów przez jednostki i od osiągniętej satysfakcji
- społeczeństwo nie może oceniać jako całość, czegoś co nie jest uznawane za jednostkę za istotne.
W polityce gospodarczej na tej zasadzie opiera się społeczne uporządkowanie pośrednie, które dokonuje się wtedy, gdy według pewnego zewnętrznego kryterium jest ono określone wyłącznie w relacji do preferencji jednostek, a preferencje społeczne są wyłącznie ich odzwierciedleniem.
Oczywiście ta teoria bywa szeroko krytykowana. Po pierwsze, zadowolenie społeczne nie musi być określane wyłącznie na podstawie rzeczywistych stanów, których doświadcza jednostka. Może chodzić również o pewne aspekty, które są godne uwagi, o świadomość ich dopuszczalności, możliwości ich wykorzystania. Po drugie, preferencje społeczne nie powinny być traktowane jako tylko i wyłącznie powodowane dobrem jednostki i jej postawą. Warto zwrócić uwagę także na normy, modę, zachowanie innych jednostek wokół, te wszystkie czynniki wpływają na indywidualne decyzje danej jednostki w społeczeństwie.
Obrońcy welfaryzmu twierdzą, że społeczne uporządkowanie bezpośrednie jest nielogiczne, ponieważ preferencje jednostek są w nim zastąpione poglądami jednej osoby - reformatora lub filozofa - który nie musiał być nawet członkiem danej społeczności, a to może prowadzić do paternalizmu lub autorytaryzmu.
[edytuj] Źródła
- "Zasady polityki gospodarczej" N. Acocella, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2002
- Słownik [1]
