Welwiczja przedziwna
Z Wikipedii
| Welwiczja przedziwna | |
 Roślina z kwiatami żeńskimi |
|
| Systematyka | |
| Domena | jądrowce |
| Królestwo | rośliny |
| Podkrólestwo | naczyniowe |
| Nadgromada | nasienne |
| Gromada | nagonasienne |
| Klasa | gniotowe |
| Rząd | welwiczjowce |
| Rodzina | welwiczjowate |
| Rodzaj | welwiczja |
| Gatunek | welwiczja przedziwna |
| Nazwa systematyczna | |
| Welwitschia mirabilis | |
| Hook. f., 1863 | |
 Zasięg występowania |
|
 Galeria zdjęć i grafik |
|
Welwiczja przedziwna, welwiczja osobliwa (Welwitschia mirabilis Hook. f., Trans. Linn. Soc. xxiv. (1863) 7. 1863) - gatunek endemicznej rośliny pustynnej należący do rodziny welwiczjowatych. Jest jedynym przedstawicielem rzędu welwiczjowców. Występuje na kamienistych równinach północnej Namibii, wzdłuż wybrzeża Oceanu Atlantyckiego (pustynia Namib, Kaokoland). Nasiona zachowują żywotność co najmniej 2000 lat. Rośliny potrafią wegetować wiele miesięcy bez dostępu do wody.
Spis treści |
[edytuj] Charakterystyka
- Pokrój
- Welwiczja ma formę skarłowaciałego drzewa. Rośnie bardzo wolno i jest doskonale przystosowana do warunków pustynnych.
- Pień
- Gruby i krótki, w większości schowany pod ziemią, osiąga do 50 cm wysokości i 120 cm średnicy, rozszerzający się ku górze.
- Liście
- Z pnia wyrastają tylko dwa skórzaste liście o wstęgowym kształcie i długości do 3 metrów. Przyrastają u nasady przez całe życie rośliny, zamierają przy końcach. Potrafią absorbować wodę z mgieł. Pękają na podłużne pasy.
- Kwiaty
- Kwiaty męskie i żeńskie występują na osobnych okazach - dwupienność rozdzielnopłciowa. Skupione są w strobilopodobne kwiatostany wyrastające w pachwinach liści. Męskie kwiaty wytwarzają czerwony pyłek, który zostaje przeniesiony na kwiat żeński przez pluskwiaki. Ciekawostką jest to, że oprócz pręcików, występują w nich centralnie położone niedorozwinięte zalążki. Dojrzałe nasiona szyszek żeńskich roznoszone są przez wiatr. Zarodek ma dwa liścienie (czyli jak u okrytonasiennych).
- Korzeń
- Palowy, zgrubiały i długi.
[edytuj] Ciekawostki
- Nazwa Welwitschia upamiętnia austriackiego botanika Friedricha Welwitscha (1806-1872), który dokonał odkrycia tej rośliny w 1859 r. na pustyni Namib.
- W Polsce 35-letnim okazem rośliny rodzaju męskiego wyhodowanej z nasiona może pochwalić się Ogród Botaniczny w Poznaniu. Roślina ta zakwitła dotychczas w latach 2003 i 2007.
[edytuj] Linki zewnętrzne
- Gymnosperm database: Welwitschia http://www.conifers.org/we/welwitschiaceae.htm
- Welwiczia
- Ogród Botaniczny UAM w Poznaniu - Welwiczia osobliwa
[edytuj] Bibliografia
Lisowski Stanisław 1998. Świat roślinny tropików. Wydwanictwo Sorus, Poznań. ISBN 83-85599-78-9
