Wiatrówka

Z Wikipedii

Wiatrówka – popularne określenie karabinu pneumatycznego lub pistoletu pneumatycznego.

Wiatrówki są używane zarówno w wyczynowym strzelectwie pneumatycznym (sport olimpijski), jak i do rekreacji, a w krajach, w których jest to dozwolone, również do polowań na drobną zwierzynę oraz do odstrzału szkodników.

Materiałem pędnym w wiatrówkach jest sprężone powietrze lub dwutlenek węgla. Ze względu na sposób sprężania powietrza wiatrówki można podzielić na: tłokowe (powietrze sprężane jest w momencie strzału przez tłok napędzany sprężyną metalową lub tzw. sprężyną gazową), ze wstępnym sprężaniem powietrza (ang. PCA - pre-compressed air), w których powietrze sprężane jest przed każdym strzałem w komorze sprężania (za pomocą tłoka poruszanego dźwignią), oraz wiatrówki zasobnikowe (PCP), zasilane z wielorazowego zbiornika ze sprężonym powietrzem lub z jednorazowych zasobników z dwutlenkiem węgla.

Wiatrówka strzela pociskami (śrutem) wykonanymi zazwyczaj ze stopu ołowiu (spotyka się również wykonane ze stopu cynku bądź z tworzywa sztucznego z osadzonym w nim elementem metalowym).

Kaliber wiatrówek sportowych to najczęściej 4,5 mm (ze względu na bardziej płaską trajektorię lotu śrutu), a myśliwskich - 5,5 mm oraz 6,35 mm; kalibrem pośrednim jest 5 mm. Nieliczne modele karabinków są produkowane w kalibrze 9 mm i większym.

Według obecnie funkcjonującego w Polsce prawa wiatrówki o energii śrutu do 17 J są dostępne bez zezwoleń. Bronią pneumatyczną nazywa się wiatrówki o energii pocisku powyżej 17 J.

Wiatrówkarstwo na świecie zyskało swoje miejsce w sporcie i rekreacji. Jedną z najbardziej popularnych dyscyplin jest Field target wraz z jego odmiankami, symulujące w sposób bezkrwawy polowanie na małe zwierzęta. W niektórych miastach organizowane są również turnieje snajperskie z wykorzystaniem karabinków pneumatycznych.