Wichita (Indianie)

Z Wikipedii

Wichita (pol. "wiczita") jedno z plemion Indian Ameryki Północnej w federacji Kaddo, blisko spokrewnione z Paunisami. W dawnych czasach prowadzili koczowniczy tryb życia przemieszczając się od środkowego biegu rzeki Arkansas w stanie Kansas a rzeką Brazos w Teksasie.

Znani są od roku 1541, kiedy to zjawili się na ich terenach Hiszpanie pod wodzą Coronada. Hiszpanie nazwali ziemie Wiczitów "prowincją Qiuvira" bogatą rzekomo w złoto. W rzeczywistości niczego takiego nie znaleźli. Wiczitowie przeszli dwie groźne epidemie ospy, które ich zdziesiątkowały. Pierwszy traktat pokojowy z USA zawarli w roku 1836.

Chociaż zamieszkiwali tereny bliskie siedliskom bizonów i okazjonalnie na nie polowali, byli raczej rolnikami. Ich kopulaste domostwa, o średnicy od 10 do 17 metrów, wznosili na drewnianym szkielecie okładanym warstwami trawy. Z daleka wyglądały jak stogi siana. Wewnątrz znajdowały się posłania mieszkańców ulokowane na kilku drewnianych piętrach-platformach. Palenisko znajdowało się w wykopie pośrodku budowli, a dymnik na bocznej ścianie dachu. Otwory wejściowe znajdowały się po wschodniej, jaki i po zachodniej stronie budowli.

Plemię przetrwało w nazwie miasta Wichita w stanie Kansas. Są również hrabstwa tego imienia w Kansas i Teksasie, pasmo górskie w Oklahomie, a także rzeka i wodospad w Teksasie.