Widłak goździsty

Z Wikipedii

Widłak goździsty
Systematyka wg Reveala
Domena	jądrowce
Królestwo	rośliny
Podkrólestwo	naczyniowe
Gromada	widłaki
Klasa	widłaki jednakozarodnikowe
Rząd	widłakowce
Rodzina	widłakowate
Rodzaj	widłak
Nazwa systematyczna
Lycopodium clavatum L.
Galeria zdjęć i grafik

Widłak goździsty, babimór – (Lycopodium clavatum L.)- roślina kosmopolityczna z rodziny widłakowatych. Rośnie na całym świecie w klimacie umiarkowanym. W Polsce pospolity na niżu i w górach. Status gatunku w florze Polski: gatunek rodzimy.

Spis treści 1 Morfologia 2 Biologia 3 Ekologia 4 Zastosowanie 5 Zagrożenie i ochrona 6 Ciekawostki 7 Przypisy 8 Bibliografia

[edytuj] Morfologia

Pokrój

Zarodnikowa roślina wieloletnia podobna do mchu.

Łodyga

Długie do 1m, płożące się pędy, częściowo pod ziemią, widlasto rozgałęzione, koloru zielonego z wzniesionymi do wysokości 20 cm, widlasto rozgałęzionymi gałązkami. Pędy i gałązki gęsto ulistnione.

Liście

Całobrzegie ,skrętoległe, wąskie, lancetowate, w górnej części łodygi gęste, rzadsze w dolnej. Liście prostopadle odstające od łodygi, jasnozielone, wygięte, ku górze zakończone białymi włoskami, które na końcach pędów tworzą białe pędzelki.

Kłos zarodnionośny 

Sporofile (liście zarodnionośne) w ilości od dwóch do trzech jajowate, wydłużone, zebrane w żółtawo - biały kłos, osadzone na długich szypułkach. Zarodniki, koloru żółtego na sporofilach, dojrzewają od lipca do września.

Korzenie

Rozgałęzione wychodzące z pędów i mocujące je do podłoża na całej długości.

[edytuj] Biologia

• W zarodniach widłaków jednakozarodnikowych (usadowionych na liściach zarodnionaśnych tworzących zazwyczaj kłos powstają po mejozie identyczne zarodniki. Przedrośla widłaków jednakozarodnikowych są jednopienne, czyli na jednej roślinie tworzą się zarówno rodnie jak i plemnie. Po zapłodnieniu (w wodzie) z zygoty wyrasta nowa rozgałęziona łodyżka sporofitu. U współczesnych widłaków cały ten cykl może trwać nawet 25 lat!!! (kilkanaście lat trwa rozwój samego przedrośla). Często rozmnaża się wgetatywnie.
• Roślina trująca : Cały pęd zawiera trujące alkaloidy.

[edytuj] Ekologia

Biotop, wymagania: Porasta torfowiska, wrzosowiska, widne suche bory i lasy mieszane, ze szczególnym upodobaniem lasów iglastych. Lubi ubogie gleby krzemowe, silnie zakwaszone i umiarkowanie suche. W górach występuje po piętro kosodrzewiny. Chamefit. Gatunek charakterystyczny dla zbiorowisk wrzosowisk i ubogich muraw bliźniczkowych klasy (Cl.) Nardo-Callunetea^[1]. Często tworzy duże łany będące wielkim klonem pochodzącym od jednego macierzystego osobnika. Odgrywa ważną rolę w poszyciu lasu, gromadząc wodę, oraz tworzy specyficzne zbiorowiska roślinne – torfowiska.

[edytuj] Zastosowanie

Roślina lecznicza do celów leczniczych wykorzystywany jest wysuszony pyłek zarodnikowy

• Działanie: moczopędne i dezynfekujące drogi moczowe. Zalecany przy schorzeniach dróg moczowych, piasku w moczu, schorzeniach wątroby.
• Używany zewnętrznie jako zasypka na rany, wypryski oraz przy łuszczycy.

[edytuj] Zagrożenie i ochrona

W Polsce jest objęty całkowitą ochroną gatunkową. Dozwolone jest (po uzyskaniu zgody konserwatora przyrody) zbieranie kłosów zarodnionośnych. Bywa na dużą skalę niszczony wskutek zrywania pędów do celów ozdobnych oraz leczniczych^[2].

[edytuj] Ciekawostki

• Według wierzeń ludowych pędy widłaka zawieszone pod powałą w dzień Bożego Ciała przeciwstawiały się siłom nieczystym oraz chroniły przed marami nocnymi.
• Pyłek zarodników używany jest w odlewnictwie do wysypywania form precyzyjnych odlewów.
• Indianie Potawatomi używali owocujących zarodników widłaka goździstego w zaburzeniach menstruacyjnych, jako leku tamującego krew i jako leczniczego środka ściągającego.

Przypisy

[edytuj] Bibliografia