Widliczka ostrozębna
Z Wikipedii
| Widliczka ostrozębna | |
 |
|
| Systematyka | |
| Domena | jądrowce |
| Królestwo | rośliny |
| Podkrólestwo | naczyniowe |
| Gromada | widłaki |
| Klasa | widłaki jednakozarodnikowe |
| Rząd | widliczkowce |
| Rodzina | widliczkowate |
| Rodzaj | widliczka |
| Gatunek | widliczka ostrozębna |
| Nazwa systematyczna | |
| Selaginella selaginoides | |
| ( L.) P. Beauv. ex Schrank & Mart. | |
 Galeria zdjęć i grafik |
|
Widliczka ostrozębna (Selaginella selaginoides) – gatunek widłaków należący do rodziny widliczkowatych. W Polsce występuje wyłącznie w wyższych partiach Sudetów i Karpat. Jest tam gatunkiem dość częstym.
[edytuj] Charakterystyka
- Pokrój
- Bylina tworząca niewielkie, gęste darnie.
- Pędy
- Promieniste, rozgałęzione i zróżnicowane na pędy czołgające się, oraz pędy wzniesione.
- Liście
- Skrętoległe, lancetowate, ostro zakończone. Mają jeden nerw środkowy, a na brzusznej stronie drobny języczek. Charakterystyczną cechą gatunkową jest występowanie na brzegach liści ząbków.
- Kłos zarodnionośny
- Słabo wyróżniający się, znajduje się na szczycie pędów wzniesionych. Liście zarodniowe są dłuższe od liści płonych. Zarodnie dolne (makrosporangia) są większe i mają bladożółty kolor. Zarodnie górne (mikrosporangia) są mniejsze i ciemnobrązowe. Dwa rodzaje zarodników: męskie i żeńskie, wszystkie żółtego koloru.
- Biotop, wymagania
- Trawiaste półki skalne, upłazy, brzegi potoków. W górach występuje po piętro alpejskie. W klasyfikacji zbiorowisk roślinnych gatunek charakterystyczny dla zespołu Festuca versicoloris-Seslerietum.
[edytuj] Ochrona
Roślina objęta ochroną gatunkową
Zobacz też: rośliny tatrzańskie.
[edytuj] Źródła
- 1.Władysław Matuszkiewicz: Przewodnik do oznaczania zbiorowisk roślinnych Polski. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN, 2006. ISBN 83-01-14439-4.
- 2.Władysław Szafer, Stanisław Kulczyński: Rośliny polskie. Warszawa: PWN, 1953.
