Wiertarka
Z Wikipedii
Wiertarka (dawniej także bormaszyna) to urządzenie do obróbki materiału przy pomocy obracającego się narzędzia skrawającego, pracującego głównie powierzchnią czołową zwanego wiertłem. Służy do wiercenia, rozwiercania i pogłębiania okrągłych otworów.
Proste wiertarki ręczne (zwane świdrami) były używane już 4 tys. lat p.n.e. W średniowieczu używano wiertarek napędzanych siłą mięśni lub przez koła wodne.
- wiertarka ręczna - przenośne urządzenie do wiercenia z napędem ręcznym (za pomocą korby - korba, z trzonem spiralnym - furkadło), elektrycznym lub pneumatycznym
- wiertarka stołowa - niewielka obrabiarka ustawiana na stole warsztatowym
- wiertarka kolumnowa - wiertarka, lub jej wrzeciono jest mocowana na kolumnie umożliwiającej pozycjonowanie wiertarki, jej przesuw w pionie oraz pionowy napęd
- wiertarka udarowa - wiertarka w której wiertło oprócz ruchu obrotowego wykonuje ruch posuwisto-zwrotny uderzając o obrabiany materiał, stosowana do obróbki materiałów twardych i kruchych, głównie materiałów budowlanych
- wiertarka rewolwerowa — z rewolwerową głowicą narzędziową
- wiertarka wielowrzecionowa — z wieloma obracającymi się jednocześnie wrzecionami, można nią wiercić wiele otworów jednocześnie
- wiertarka współrzędnościowa — do wiercenia otworów o bardzo dokładnym położeniu
[edytuj] Budowa wiertarki elektrycznej
- silnik elektryczny
- wentylator chłodzący
- przekładnia
- łożyska
- wrzeciono
- uchwyt samocentrujący - wiertarski
- włącznik
- bezpiecznik
- przewód zasilający
- obudowa
 Korba - ręczna wiertarka do drewna |
 Elektryczna wiertarka ręczna |
 Wiertarko-wkrętarka akumulatorowa: A - wiertarka z akumulatorem, B - ładowarka akumulatorów, C - końcówki wkrętaków |
 Wiertarka promieniowa |
