Wojewódzkie Przedsiębiorstwo Komunikacyjne w Legnicy

Z Wikipedii

Wojewódzkie Przedsiębiorstwo Komunikacyjne w Legnicy (WPK Legnica) - jedno z Wojewódzkich Przedsiębiorstw Komunikacyjnych w Polsce w czasach PRL, działające na terytorium województwa legnickiego w latach 1975-1995.

WPK utworzone zostało dn. 1 czerwca 1975 r., wraz z wprowadzeniem nowego podziału administracyjnego kraju, na bazie dotychczasowego Międzypowiatowego Przedsiębiorstwa Komunikacji (MPK) w Legnicy (i jego oddziału w Lubinie) oraz głogowskiego oddziału Miejskich Zakładów Komunikacyjnych (MZK) w Zielonej Górze. Przedsiębiorstwo utrzymywało regularne autobusowe połączenia międzymiastowe pomiędzy najważniejszymi ośrodkami Legnicko-Głogowskiego Okręgu Miedziowego: Legnicą, Lubinem, Polkowicami i Głogowem oraz okolicznymi miejscowościami. Zajmowało się także prowadzeniem komunikacji wewnątrzmiejskiej w Legnicy, Lubinie i Głogowie.

W wyniku powstania WPK Legnica ujednolicono numerację linii autobusowych w województwie:

zakres 0-25 - centrala Legnica
zakres 26-39 - rezerwa
zakres 40-49 - oddział techniczno-eksploatacyjny w Lubinie (za wyjątkiem "45", od lat 80. także "40")
zakres 50-61 - oddział techniczno-eksploatacyjny w Głogowie
zakres literowy - międzymiastowe linie pospieszne

Poszczególne miasta-siedziby oddziałów WPK połączono także liniami międzymiastowymi. Nie podzielono jednak numeracji autobusów (tzw. numerów bocznych) w zależności od zakładu macierzystego.

W wyniku następstw transformacji systemowej, w latach 1994-1995 specjalnie powołana Komisja ds. Komunalizacji WPK w Legnicy działająca przy Urzędzie Wojewódzkim w Legnicy zadecydowała o likwidacji wojewódzkiego przewoźnika. Na początku, po licznych sporach Urzędu Wojewódzkiego i władz WPK z lokalnymi władzami samorządowymi, 1 stycznia 1994 r. zlikwidowano Oddział Techniczno-Eksploatacyjny nr 1 w Lubinie, przekazując obsługę komunikacji wewnątrz miasta tamtejszemu Przedsiębiorstwu Komunikacji Samochodowej. Majątek, w postaci taboru autobusowego, przekazano do centrali w Legnicy. Następnie, 1 kwietnia 1995 r. Oddział Techniczno-Eksploatacyjny nr 2 w Głogowie wraz z zapleczem i taborem został przekształcony w komunalną spółkę gminy pn. "Komunikacja Miejska" sp. z o.o. w Głogowie. Ostatecznie, 31 grudnia 1995 r. legnicka centrala WPK została zlikwidowana, a jej majątek, pracowników, środki trwałe i zobowiązania przejęło Miejskie Przedsiębiorstwo Komunikacyjne sp. z o.o. w Legnicy - spółka komunalna Gminy Legnica.

Po likwidacji WPK Legnica, uległ dezintegracji budowany przez 25 lat spójny układ komunikacyjny wewnątrz województwa i LGOM. Wszystkie trasy podmiejskie i międzymiastowe (łącznie 25), poza liniami 10 Legnica - Prochowice, 22 Legnica - Złotoryja (ob. MPK Legnica), zostały w latach 1996-2007 zlikwidowane i częściowo przejęte przez PKS oraz lokalne mikrobusy.

W całej swojej historii WPK Legnica obsługiwało łącznie 58 tras autobusowych, których całkowita długość wyniosłaby ok. 900 km. Całkowita liczba autobusów, które stanowiły tabor Przedsiębiorstwa zamyka się liczbą ok. 400 sztuk. WPK posiadało własne warsztaty naprawcze, 3 zajezdnie, kilkadziesiąt pętli i ok. 1000 przystanków.

Przedsiębiorstwo było ostatnim funkcjonującym Wojewódzkim Przedsiębiorstwem Komunikacyjnym w Polsce.