Wojny galijskie
Z Wikipedii
 |
|
Wojny galijskie - seria kampanii i bitew stoczonych w latach 59 p.n.e. - 51 p.n.e. przez rzymskie legiony z plemionami celtyckimi zamieszkującymi Galię - terytoria znajdujące się na północ i zachód od Italii i Alp, w przybliżeniu na terenach dzisiejszej Francji.
Wojny rozpoczęły się od wkroczenia Rzymian pod dowództwem Cezara na terytorium Galii i stoczenia przez nich w roku 58 p.n.e. dwóch bitew z Helwetami - nad rzeką Ararą (dziś nosi ona nazwę Saona) i pod Bibracte. Pretekstem do wkroczenia Cezara była ochrona sprzymierzonego z Rzymem celtyckiego plemienia Eduów przed rzekomym podbojem helweckim[1].
Większość bitew zakończyło się sukcesem Rzymian, ale w jednej z nich - na wyżynie Gergovie (w pobliżu Clermont-Ferrand), we wrześniu 52 p.n.e. - zwyciężyli Gallowie pod dowództwem Wercyngetoryksa. Ostatnią była bitwa pod Alezją stoczona niewiele dni później, w której Rzymianie pokonali Gallów, a Wercyngetoryksa schwytali do niewoli.
Rezultatem wojen galijskich było opanowanie przez Rzymian do roku 51 p.n.e. całej Galii. W ten sposób Cezar zdobył między innymi kontrolę nad licznymi galijskimi kopalniami złota[2].
Przypisy
- ↑ w rzeczywistości zamieszkujący tereny dzisiejszej Szwajcarii Helweci w zorganizowany sposób - posiadali listę 258 tysięcy imion wędrujących osadników, w tym kobiet i dzieci - przemieszczali się na zachód w celu znalezienia miejsca do osiedlenia się i brak dowodów na zamiar opanowania przez nich ziem innych plemion galijskich siłą
- ↑ w połowie I w. p.n.e. Rzym nie miał dość własnego złota, by bić złote monety, gdy tymczasem Gallowie wydobywali ten kruszec w około 400 miejscach i bili własne złote monety
Zobacz też: Wojna Rzymu z Galami
