Wskaźnik de Ritisa
Z Wikipedii
Wskaźnik de Ritisa – określa stosunek poziomu (aktywności) aminotransferazy asparaginianowej do poziomu aminotransferazy alaninowej, wyrażonych jako wielokrotność górnej granicy normy (która może być różna, zależnie od metody oznaczania i konkretnego laboratorium). Przydatność diagnostyczna wyliczania wskaźnika de Ritisa jest największa przy umiarkowanym (mniej niż 5-krotnym) przekroczeniu norm aminotransferaz. Wówczas wskaźnik <1 (AspAT < AlAT) sugeruje takie choroby miąższu wątroby, jak wirusowe zapalenia wątroby (ostre i przewlekłe), hemochromatoza, uszkodzenia polekowe i toksyczne, autoimmunologiczne zapalenie wątroby. Natomiast wskaźnik >1 (AspAT > AlAT) może świadczyć o toksycznym uszkodzeniu wątroby (często w praktyce wskazywać to może na alkoholową chorobę wątroby, uszkodzenia polekowe), o dokonanej marskości wątroby (niezależnie od przyczyny) albo o innej (pozawątrobowej) przyczynie (np. hemolizie, chorobach mięśni i tarczycy). Wskaźnika de Ritisa nie wylicza się w warunkach prawidłowych (gdy aktywność AspAT i AlAT mieści się w normie). Ma on co najwyżej niewielkie (jeśli nie żadne) znaczenie przy bardzo dużym (więcej niż 15-krotnym) przekroczeniu norm aminotransferaz.
[edytuj] Bibliografia
- Andrzej Szczeklik (red.): Choroby wewnętrzne, tom 1. Kraków: Medycyna Praktyczna, 2005. ISBN 83-7430-031-0.