Współczynnik dyskontowy
Z Wikipedii
Współczynnik dyskontowy – wartość bieżąca jednostki monetarnej, o określonym terminie płatności w przyszłości. Stanowi czynnik, który zrównuje wartość przyszłą kapitału z jego wartością bieżącą. Różnica pomiędzy wartością przyszłą a wartością bieżącą kapitału wynika ze zmienności wartości pieniądza w czasie. Współczynnik dyskontowy dany jest wzorem:
gdzie:
- d - współczynnik dyskontowy
- r - oczekiwana stopa zwrotu w skali okresu (najczęściej roku)
- n - liczba okresów (lat)
[edytuj] Przykład
Rozważmy inwestycję w 3-letnią lokatę bankową oprocentowaną 10% w skali roku. Na koniec okresu lokaty oczekujemy wypłacenia kwoty 1000 zł (jest to wartość przyszła - dostępna za 3 lata). Aby obliczyć kwotę, jaką trzeba wpłacić dziś na lokatę, należy zdyskontować wartość przyszłą kapitału (przeliczyć ją na wartość bieżącą) przy zastosowaniu współczynnika dyskontowego.
W zadanym przykładzie wartość współczynnika dyskontowego wynosi:
Zgodnie z definicją współczynnika dyskontowego, stanowi on wartość jednej jednostki monetarnej, płatnej w przyszłości. Zatem wartość bieżąca jednej złotówki, która będze wypłacona za 3 lata wynosi obecnie nieco ponad 75 gr. Aktualna wartość przyszłego 1000 zł wynosi obecnie 751,30 zł.
Zatem inwestując 751,30 zł w 3-letnią lokatę oprocentowaną 10% w skali roku, otrzymujemy 1000 zł na zakończenie okresu lokaty. Można to sprawdzić przy pomocy formuł procentu składanego.
