Wu Bangguo
Z Wikipedii
Wu Bangguo (trad. chin. 吳邦國 , chin. upr. 吴邦国, ur. w lipcu 1941 w Feidong, Anhui), polityk chiński, działacz Komunistycznej Partii Chin, przewodniczący Stałego Komitetu Ogólnochińskiego Zgromadzenia Przedstawicieli Ludowych.
Studiował nauki inżynieryjne na Uniwersytecie Tsinghua, w 1964 wstąpił do Komunistycznej Partii Chin (KPCh), dwa lata później podjął pracę zawodową w Szanghaju. Przechodząc przez kolejne szczeble kariery doszedł do stanowiska dyrektora jednej z fabryk w Szanghaju. Pełnił również liczne funkcje partyjne, początkowo na szczeblu zakładowym, potem miejskim; w 1985 został zastępcą sekretarza, a w 1991 sekretarzem Komitetu Miejskiego KPCh w Szanghaju. Od połowy lat 80. był kolejno zastępcą członka i członkiem Komitetu Centralnego KPCh, w 1992 został powołany w skład Biura Politycznego Komitetu Centralnego KPCh. W latach 1994-1997 był także członkiem sekretariatu Komitetu Centralnego.
Miejsce w składzie Biura Politycznego zachował po kolejnych kongresach KPCh w 1997 i 2002. W latach 1995-2003 pełnił funkcję wicepremiera, w marcu 2003 został wybrany na stanowisko przewodniczącego Stałego Komitetu Ogólnochińskiego Zgromadzenia Przedstawicieli Ludowych (formalnego parlamentu ChRL). W 2002 wszedł także do Stałego Komitetu Biura Politycznego Komitetu Centralnego KPCh, tj. do najściślejszego, 9-osobowego kierownictwa partii; w hierarchii członków Stałego Komitetu zajmuje miejsce drugie, za prezydentem ChRL i sekretarzem generalnym KPCh Hu Jintao. Podobnie jak Hu Jintao i pozostali członkowie Stałego Komitetu jest zaliczany do tzw. czwartej generacji liderów chińskich.
