Wikiprojekt:XML/Historia XML-a
Z Wikipedii
Pierwsza wersja robocza specyfikacji XML-a została stworzona 14 listopada 1996 roku przez Generic SGML Editorial Review Board stworzoną przez W3C w tym samym roku. W tworzeniu tej specyfikacji aktywnie pomagała Generic SGML Working Group, również stworzona przez W3C. Cele, którymi kierowali się jej autorzy przy jej tworzeniu, to:
- XML powinien być bezpośrednio używalny w Internecie.
- XML powinien wspierać wiele różnorodnych aplikacji.
- XML powinien być kompatybilny z SGML-em.
- Pisanie programów przetwarzających dokumenty XML powinno być proste.
- Liczba opcjonalnych cech XML-a powinna być ograniczana do absolutnego minimum, najlepiej zera.
- Dokumenty XML powinny być czytelne dla ludzi i przejrzyste.
- Projekt XML-a powinien zostać przygotowany szybko.
- Projekt XML-a powinien być formalny i zwięzły.
- Dokumenty XML powinny być łatwe do stworzenia.
- Zwięzłość ma najniższą ważność.
Już ta wersja XML-a wspierała Unicode 2.0.
Druga wersja robocza specyfikacji XML-a została opublikowana 31 marca 1997 roku. Oznaczono ją jako część 1 (składnia) pełnej specyfikacji XML-a, chociaż inne części nie zostały nigdy stworzone. Zrezygnowano w niej z skróconych opisów DTD. Dodano natomiast predefiniowane encje: < (<), > (>), & (&), ' (') i " ("). Dodano też możliwość (i konieczność) zapisania numeru wersji XML-a w prologu dokumentu, dodając do instrukcji przetwarzania <?XML?> atrybut version. Zmieniono atrybut -XML-SPACE o wartościach KEEP i COLLAPSE na XML-SPACE o wartościach DEFAULT i PRESERVE.
Trzecia wersja robocza specyfikacji XML-a została opublikowana 30 czerwca 1997 roku. Nie wprowadzała prawie żadnych zmian, poza kosmetycznymi.
Czwarta wersja robocza specyfikacji XML-a została opublikowana 7 sierpnia 1997 roku przez XML Working Group (czyli SGML Editorial Review Board o zmienionej nazwie). Zrezygnowano w niej z pomysłu dzielenia specyfikacji na części. Nie wprowadzono żadnych większych zmian w języku XML.
Piąta wersja robocza specyfikacji XML-a została opublikowana 17 listopada 1997 roku. Zamiast używania wielkich liter, do nazywania elementów i atrybutów zaczęto stosować małe litery. Usunięto z prologu funkcję "Wymaganie Deklaracji Znaczników" (en. Required Markup Declaration), która zmuszała programy interpretujące XML do zinterpretowania również DTD. Zamiast niej wstawiono możliwość oznaczania dokumentu jako samodzielny (en. standalone) lub nie. Umożliwiono identyfikację języka używanego do zapisania zawartości elementu przez dodanie do elementu atrybutu specjalnego xml:lang. Dodano do specyfikacji dokładniejsze informacje na temat właściwego traktowania encji przez programy interpretujące XML.
