Zaburzenia adaptacyjne
Z Wikipedii
 |
| ICD-10 |
| Zaburzenia adaptacyjne |
| Kod ICD-10F43.2
|
| DSM IV |
| zaburzenie nie występuje |
Zaburzenia adaptacyjne to stany ostrego, ciężkiego stresu, napięcia, niepokoju, przygnębienia i rozstroju emocjonalnego, powstające pod wpływem trudności z dostosowaniem się do znacząco nowych okoliczności życiowych, (np.: utrata obiektu o dużej wartości emocjonalnej). Zaburzenia adaptacyjne są bezpośrednią konsekwencją ostrego, ciężkiego stresu lub trwałej sytuacji urazowej. Zaburzenia w adaptacji stanowią dezadaptacyjne reakcje na ostry lub przewlekły stres i uniemożliwiają skuteczne radzenie sobie i wskutek tego prowadzą do trudności w funkcjonowaniu społecznym.
Powstają w okresie adaptacji do znaczących zmian życiowych lub do stresującego wydarzenia życiowego i zazwyczaj utrudniają społeczne przystosowanie i efektywne działanie. Stresor może zaburzać integralność społecznego układu odniesienia jednostki (przeżycia związane z separacją) lub szerszego systemu wsparcia społecznego i systemu wartości (migracja). Może też stanowić ważny etap rozwoju, czy kryzys rozwojowy (pójście do szkoły, rodzicielstwo, niemożność osiągnięcia ważnych celów osobistych, przejście na emeryturę).
Indywidualne predyspozycje odgrywają ważną rolę w genezie i kształtowaniu objawów, które mogą być różnorodne i obejmują: nastrój depresyjny, lęk, zamartwianie się, poczucie niezdolności do radzenia sobie i planowania na przyszłość lub dalsze pozostawanie w obecnej sytuacji oraz pewne ograniczenie zdolności do spełniania codziennych czynności.
Do objawów należy zaliczyć poczucie:
- niepewności przyszłości,
- bezradności,
- przygnębienia,
- napięcia emocjonalnego,
- rzadko trudności w wykonywaniu codziennych czynności.
