Zaburzenie somatyzacyjne

Z Wikipedii

ICD-10

Zaburzenie somatyzacyjne [z somatyzacją]

Kod ICD-10F45.0

DSM IV

Zaburzenia somatyzacyjne

Kod DSM IV300.81

Zaburzenie somatyzacyjne (daw. zespół Briqueta) to forma zaburzenia somatoformicznego, charakteryzująca się skargami na długotrwałe schorzenia fizyczne (lub zranienia), mające swój początek przed trzydziestym rokiem życia, które są niedostatecznie wyjaśnione niezależnymi potwierdzeniami choroby somatycznej i prowadzą do pogorszenia jakości życia. Uważa się^[1], że zaburzenie występuje dziesięć razy częściej u kobiet niż u mężczyzn.

Objawy utrzymują się od co najmniej dwóch lat. Większość pacjentów ma za sobą długą i skomplikowaną historię kontaktów z opieką zdrowotną, włącznie z licznymi negatywnymi wynikami badań i bezowocnymi operacjami eksploracyjnymi.

Przebieg zaburzenia jest przewlekły i zmienny i często łączy się z zakłóceniem funkcjonowania społecznego, interpersonalnego i rodzinnego.

[edytuj] Kryteria diagnostyczne:

• cztery objawy bólu - pacjent musi opowiedzieć historię doświadczania bólu z uwzględnieniem przynajmniej czterech różnych miejsc lub funkcji,
• dwa objawy żołądkowo-jelitowe - oprócz bólu, pacjent musi wskazać przynajmniej dwa objawy w układzie trawiennym, jak nudności, wzdęcia, nietolerancja pokarmów,
• jeden objaw seksualny - pacjent musi opowiedzieć o przynajmniej jednym objawie ze strony układu reprodukcyjnego (wymioty w czasie ciąży, oziębłość seksualna),
• jeden objaw pseudoneurologiczny - pacjent musi opowiedzieć o przynajmniej jednym niebólowym objawie ze strony układu nerwowego (utrata czucia, epizod amnezji dysocjacyjnej).

Diagnoza różnicowa: symulacja (świadome udawanie), choroby układu pokarmowego.

Przypisy