Zakon Trupiej Czaszki

Z Wikipedii

Rycerski Zakon Trupiej Czaszki (Herzoglich Württemberg-Oelssischer Ritterorden vom Totenkopf) był zakonem kontemplacyjnym w Księstwie Oleśnickim na Dolnym Śląsku i później w Księstwie Saksonia - Merseburg.

Ufundował go w r. 1652 książę Sylwiusz Nimrod, pierwszy władca Oleśnicy z dynastii wirtembersko-oleśnickiej. Książę Sylwiusz, który w r. 1649 powołał śląskiego mistyka Johannesa Schefflera, zwanego Angelus Silesius (Anioł Śląski) na swój zamek jako nadwornego lekarza, był pod wpływem mistyków i śląskich Różokrzyżowców, którzy mieli swój główny ośrodek w Ludwigsdorf (ob. Bystre) nieopodal Oleśnicy, majątku ich przywódcy Abrahama von Franckenberga.

Rycerze i damy (wyjątkowo jak na owe czasy dopuszczono niewiasty do zakonu) poświęcać się mieli kontemplacji nad "tajemnicami Boga i Przyrody" i sensem życia w myśl maksymy "Memento mori".

Insygnia zakonne składały się ze srebrnej lub emaliowanej na biało trupiej czaszki, zawieszonej na szyi na czarnej wstędze z wyhaftowanym srebrnym napisem "Memento mori" oraz srebrnego pierścienia z trupią czaszką noszonego na lewej ręce.

Zakon wygasł wraz ze śmiercią księcia Sylwiusza w r.1664. Odnowiła go jego wnuczka Luiza Elżbieta ks. Saksonii-Merseburga w r. 1709 jako zakon żeński. Wygasł ostatecznie w pierwszej połowie XVIII wieku.

[edytuj] Bibliografia

• Christian Gryphius, Kurtzer Entwurff der Geistlichen und Weltlichen Ritter-Orden, Leipzig und Breslau 1709;
• Will Erich Peuckert, Die Rosenkreutzer, Jena 1927