Zbigniew Adrjański
Z Wikipedii
Zbigniew Adrjański (ur. 2 lutego 1932 w Brześciu nad Bugiem) - dziennikarz, literat, publicysta muzyczny, autor scenariuszy estradowych, widowisk i tekstów piosenek. Autor audycji radiowych i programów telewizyjnych, konferansjer i reżyser programów estradowych.
Urodził się na Polesiu, gdzie spędził dzieciństwo i lata wojenne. Po wojnie ukończył Państwowe Gimnazjum i Liceum Humanistyczne im. Bolesława Chrobrego w Sopocie. Studiował języki i literatury słowiańskie na Wydziale Filologicznym UW (1950-1955) uzyskując tytuł magistra.
Debiutował jako dziennikarz w redakcji "Po prostu" współpracując z działem studenckim tego czasopisma. W 1955 został kierownikiem działu kulturalnego i członkiem kolegium tygodnika Nowa Wieś. Był jednym ze współtwórców nowej formuły tego czasopisma, które przekształciło się w ilustrowany magazyn dla młodzieży wiejskiej. Redagował tam strony kulturalne, dodatek literacki, kolumny folklorystycznego "Jarmarku Sensacji" oraz inne materiały. Współtworzył liczne wydawnictwa klubowe tygodnika "Nowa Wieś", pisał reportaże, felietony i artykuły na temat wsi polskiej.
Jednocześnie współpracował z Polskim Radiem (Redakcja Wiejska, Naczelna Redakcja Muzyczna, Program III PR)jako dziennikarz, reporter, autor audycji i magazynów. Był pomysłodawcą Radiowych Giełd Piosenki, które prowadził jako prezenter i konferansjer w latach 1963-1973. Redagował audycje muzyczne "Zwierzenia Prezentera", "Spotkania przy fortepianie" (z twórcami polskich piosenek). Dla Redakcji Literackiej Programu III nagrywał tzw. powieść improwizowaną "Głosem Lwa" (współautorzy: Lew Kaltenberg, Juliusz Głowacki, Walentyna Toczyska). Był również współpracownikiem i prezenterem telewizyjnego magazynu kulturalnego "Niedzielna Biesiada".
W latach 1973-1976 redaktor naczelny programów rozrywkowych TV. Dyrektor naczelny i artystyczny Zjednoczonych Przedsiębiorstw Rozrywkowych (1981-1983). Dyrektor naczelny i artystyczny Stołecznego Biura Imprez Artystycznych (1985-1989). Nie zaprzestał również działalności dziennikarskiej pisząc do wielu czasopism kulturalnych, magazynów ilustrowanych i miesięczników specjalistycznych.
Stale współpracował z Gazetą Muzyczną, Radiem Lider, Naszą Rodziną i wydawnictwem klubowym Synkopa.
Członek SPD (1955-1982), ZAiKSu (od 1958, w latach 1979-1984 sekretarz Rady Stowarzyszenia), ZAKRu (od 1962, wiceprezes 1972-1981), członek honorowy i założyciel Polskiego Stowarzyszenia Estradowego (prezes 1989-1991), ZASP (od 1997)
Spis treści |
[edytuj] Publikacje książkowe
- "Wspomnienia Klowna" - Czytelnik, 1962
- "Śpiewnik Zakrzewia" - Iskry, 1962
- "Od Zielonego Balonika do Owcy" - WAIF, 1970
- "Słownik autorów i kompozytorów" - Agencja Autorska, 1975
- "Pieśni sercu bliskie" - Iskry, 1976
- "Śpiewnik Iskier na różne okazje" - Iskry, 1976
- "Polska piosenka i estrada" - Agencja Autorska, 1976
- "Słownik biograficzny autorów i kompozytorów polskiej piosenki" - Agencja Autorska, 1979
- "Złota księga pieśni polskich" - Bellona, 1997 (ósme wydanie w 2002 r.)
- "Kalejdoskop estradowy" - Bellona, 1999
- "Wspomnienia z Polesia oraz inne dziwne opowieści" - Sowadruk, 2006
[edytuj] Widowiska i scenariusze
- Warszawska piosenka (Estrada Lublin)
- Piszę do Ciebie (Estrada Rzeszów)
- Krajobrazy (SBJA)
- Pod polskim niebem (Pagart)
- Warszawskie dzieci (SBJA)
- Na Mazowszu (Estrada Wojewódzka w Warszawie)
- Pieśni sercu bliskie (Stołeczna Estrada)
- Piosenki z mansardy i poddasza (Estrada Wrocław)
- Din-Don (ZPR-y)
- Ech, jabłoczko (Teatr Muzyczny w Gdyni)
- Ballady i niuanse (ZPR-y)
- Cała Warszawa zobaczyć musi to! (SPJA)
[edytuj] Piosenki
Dla wielu znanych polskich kompozytorów i wykonawców pisał piosenki pod pseudonimem Zb. Szczęsny lub w spółkach autorskich - J. Podkomorzy M. Bellan. Wiele z tych piosenek jest przebojami:
- Płonąca stodoła
- Jeszcze sen
- Duży błąd
- Gdzie to jest
- Dyskotekowy bal
- Co ty wiesz o miłości
- Romans przy ognisku
- Listy z dawnych lat
- Luboczka
- Tatrzańska zimowa baśń
- Ballada o dziewczynie ze stacji benzynowej
- Boogie boa
- Ja nie chcę marzyć
- Kto uwierzyłby w śnieg
- Lunatycy
- Pejzaż z wiatrakami
- Stary cyrk
- Żurawi klucz
Tłumaczył teksty romansów cygańskich dla Lucyny Arskiej.
[edytuj] Odznaczenia i nagrody
- Odznaka Zasłużonego Działacza Kultury (1969)
- Srebrny Krzyż Zasługi (1974)
- Krzyż Kawalerski (1979)
- Złote Pióro Fundacji Art-Woy oraz dyplom Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego za napisanie Złotej Księgi Pieśni Polskich (2000)
- Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (2004)
[edytuj] Życie prywatne
- Hobby: zbieranie druków odpustowych i pieśni dziadowskich. Gromadzenie archiwaliów polskiej piosenki. Wiele swoich zbiorów przekazał do Instytutu Teatralnego w Warszawie.
- Czas wolny najchętniej spędza w Sopocie, który uważa za najpiękniejsze miasto w Polsce... i nad Bugiem, na Podlasiu.
[edytuj] Bibliografia
- Leksykon Polskiego Dziennikarstwa, DW Elipsa (2000)
- Wszystkie edycje "Who is who w Polsce", Wydawnictwo Interpress od roku 1982
- Wolański R., Leksykon Polskiej Muzyki Rozrywkowej, Warszawa 1995, Agencja Wydawnicza MOREX, ISBN 83-86848-05-7, tu hasło Jarosław Abramow-Newerly, s. 2, 3.
- Słownik Pseudonimów Pisarzy Polskich, Ossolineum (1996)
- Kalejdoskop estradowy, Bellona 2002
- Encyklopedia Actus Purus (Kto jest kim w Polsce, 2004), Polska Narodowa Oficyna Wydawnicza
