Zbroja końska

Z Wikipedii

Zbroja końska - końskie uzbrojenie ochronne. Nazywane też ladrami lub ladrowaniem. Znane było już w starożytności. W Europie Zachodniej zaczęto je stosować w XIII w. Początkowo zbroja końska miała postać watowanego kropierza. Później - kolczej plecionki. W XV w. i w I polowie XVI w., uzyskała ostateczną formę - pełnej zbroi płytowej. Składała się najczęściej z przedpierśnia (blachy osłaniającej pierś zwierzęcia), blachy tylnej chroniącej zad, z dwóch blach bocznych łączących przednią i tylną część zbroi, a także z naczółka (chroniącego łeb) oraz folgowego nakarczka. Całość łączona była nitami i zawiasami.