Zmącenie
Z Wikipedii
Zmącenie - stan, w którym zachowanie pacjenta można wyobrazić sobie jako zachowanie w środowisku o niejednakowej przejrzystości. Dominują zaburzenia spostrzegania: fragmentaryczność, zniekształcenia, iluzje i omamy. Na skutek zniekształcenia pojmowania i interpretacji łatwo tworzą się nastawienia urojeniowe, silne i nieoczekiwane zmiany nastroju, z przewagą lęku, czasem euforii i dysforii. Tempo tych przeżyć bywa bardzo gwałtowne. kontakt z pacjentem jest trudny: urywkowy, nierzeczowy, w głębszym natężeniu zaburzenia urywa się zupełnie. Orientacja pacjenta w miejscu i czasie jest zaburzona. Po ustąpieniu zmącenia pozostaje niepamięć, najczęściej fragmentaryczna.
[edytuj] Bibliografia
- Adam Bilikiewicz, Stanisław Pużyński, Janusz Rybakowski, Jacek Wciórka: Psychiatria. Tom I. Podstawy psychiatrii. Wrocław: Wydawnictwo Medyczne Urban & Partner, 2002, ss. 386-387. ISBN 83-87944-67-X.