Zofia Charlotta Hanowerska

Z Wikipedii

Zofia Charlotta Hanowerska ( ur. 30 października 1668 w zamku Iburg, Bad Iburg; zm. 1 lutego 1705 w Hannowerze), królowa Prus, elektorka Brandenburgii.

[edytuj] Życie

Zofia Charlotta była jedyną córką Ernesta Augusta, elektora Hannoweru, i jego żony, Zofii Hannowerskiej. Jej starszy brat Jerzy Ludwik został królem Wielkiej Brytanii w 1714, jako król Jerzy I. Mówiło się iż Zofia Charlotta mogłaby poślubić owdowiałego Ludwika XIV.

8 października 1684 roku wyszła za mąż za Fryderyka I Hohenzollerna i otrzymała tytuł królowej Prus. Małżeństwo Zofii nie było zbytnio szczęśliwe. Para miała jednego syna Fryderyka Wilhelma I, przyszłego króla. Królowa dała mężowi troje dzieci z czego tylko jedno dożyło wieku dorosłego.

Zofia Charlotta jest głównie znana poprzez swoją przyjaźń i korespondencje z Gottfriedem Wilhelmem Leibnizem, którego stała się zdeklarowaną uczennicą. Leibniz był przyjacielem i guwernerem jej matki. Królowa Prus mówiła płynnie po francusku, angielsku i włosku.

Zofia Charlotta zmarła na zapalenie płuc 1 lutego 1705 roku.