Zyta z Lukki
Z Wikipedii
Św. Zyta (ur. ok. 1218 r. w Monsagrati, Włochy – zm. 27 kwietnia 1272 r. w Lukkce) – święta Kościoła katolickiego, służąca. W kościele rzymskokatolickim wspomnienie świętej przypada na 22 kwietnia.
Spis treści |
[edytuj] Życiorys
Urodziła się w biednej rodzinie we wsi Monsagrati w Toskani. Jej starsza siostra została zakonnicą, a brat pustelnikiem. Zyta w wieku 12 lat została służącą w domu tkaczy Fatinelli w Lukkce. Przez długi czas była tam źle traktowana. Jednak jej cierpliwość i dobroć zjednały w końcu jej pracodawców oraz innych służących. Z czasem powierzono jej zarządzanie całym gospodarstwem. Każdego dnia, wcześnie rano, udawała się na mszę świętą do pobliskiego kościoła. Pomagała ubogim i potrzebującym. Często pościła o chlebie i wodzie. Po 48 latach sumiennej pracy w jednym domu zmarła 27 kwietnia 1272 r. Została pochowana w kościele św. Fredina w Lukkce, gdzie podczas procesu kanonizacyjnego odkryto jej nienaruszone zwłoki.
[edytuj] Patronat
Jest patronką miasta Lukka, służących, ludzi wyśmiewanych z powodu ich pobożności, samotnych kobiet, kelnerów i kelnerek. Jest też wzywana przy poszukiwaniu zgubionych kluczy. Za patronkę wybierały ją także liczne stowarzyszenia religijne i charytatywne.
[edytuj] Ikonografia
Przedstawiana jest w ubraniu służącej z różańcem, torbą i kluczami; z samym różańcem; z trzema bochenkami chleba, z kluczami i książką; z koszem owoców; z torbą i książką; z książką i różańcem.
[edytuj] Relikwie i sanktuaria
Jej relikwie znajdują się w kościele w Lukkce.
[edytuj] Proces kanonizacyjny
Została kanonizowana przez zatwierdzenie kultu w 1696 r. przez Innocentego XII.
[edytuj] Święta Zyta w kulturze
Dante umieścił wizerunek tej świętej w Boskiej Komedii.
[edytuj] Bibliografia
- Życiorys na stronie Liturgii Godzin
- Zbigniew Bauer, Adam Leszkiewicz Wielka Księga Świętych T. 3, PINNEX, Kraków 2003, s. 302.
