Łewko Łukjanenko
Z Wikipedii
Łewko Hryhorowycz Łukjanenko (ukr. Левко Григорович Лук'яненко) (ur. 1928 w miejscowości Chrypiwka w obwodzie czernihowskim) – ukraiński prawnik, dysydent i polityk.
W latach 1944-1953 był zawodowym wojskowym, służył w Austrii i na Kaukazie. W 1951 wstąpił do Komsomołu, w 1953 do partii. W wojsku ukończył szkołę średnią. Ze służby wojskowej skierowano go w 1953 na studia prawnicze na Uniwersytecie Moskiewskim.
W 1959 był współzałożycielem (wraz z m.in. Stepanem Wirunem) konspiracyjnego Ukraińskiego Związku Robotniczo-Chłopskiego. Aresztowany 21 stycznia 1961, 20 maja 1961 skazany na karę śmierci, 26 lipca 1961 został ułaskawiony, karę zamieniono na długoletnie (15 lat) pozbawienie wolności. Zwolniony po odbyciu całości kary w styczniu 1976, aresztowany powtórnie w 1977, zwolniony w 1988.
Należał do współzałożycieli Ukraińskiej Grupy Helsińskiej i Ukraińskiego Związku Helsińskiego.
W latach 1990-1998 sprawował mandat deputowanego Rady Najwyższej. Założył i przewodniczył Ukraińskiej Partii Republikańskiej. W 1991 kandydował na urząd prezydenta Ukrainy, w latach 1992-1993 był ambasadorem Ukrainy w Kanadzie. Ponownie zostawał posłem w 2002 i 2006 z listy Bloku Julii Tymoszenko. W 2007 zrezygnował ze startu w przedterminowych wyborach.
