Łopatka

Z Wikipedii

Łopatka (łac. scapula) - kość płaska, kształtu w przybliżeniu trójkątnego. Odróżnia się na niej powierzchnię przednią - żebrową i tylną - grzbietową, oraz trzy brzegi: górny, boczny i przyśrodkowy.

Przednia lekko wklęsła powierzchnia łopatki pokrywa żebra od II do VII. Zagłębienie tej powierzchni nazywa się dołem podłopatkowym.

Na powierzchni grzbietowej znajduje się grzebień łopatki, który, zaczynając się na brzegu przyśrodkowym, ciągnie się skośnie ku kątowi bocznemu, jako coraz bardziej wystająca listewka kostna. Grzebień łopatki, nie dochodząc do samego kąta kończy się spłaszczonym od góry ku dołowi wyrostkiem barkowym.

Na wyrostku barkowym znajdują się powierzchnie stawowe wyrostka barkowego dla połączenia z końcem barkowym obojczyka. Górny odcinek tylnej powierzchni łopatki, leżący ponad grzebieniem, nosi nazwę dołu nadgrzebieniowego, dolny zaś odcinek, poniżej grzebienia, nazywa się dołem podgrzebieniowym.

Na górnym brzegu łopatki widać wcięcie łopatki, sąsiadujące z wyrostkiem kruczym, który zagina się hakowato ku stronie bocznej. W górnym odcinku bocznego brzegu łopatki (tzn. na jej kącie bocznym), znajduje się wydrążenie stawowe, oddzielone od reszty kości szyjką widoczna wyraźnie na powierzchni tylnej. Wydrążenie stanowi panewkę stawu ramiennego.

Na górnym brzegu panewki znajduje się guzek nadpanewkowy, poniżej zaś panewki - guzek podpanewkowy.