Łucja z Lamermooru

Z Wikipedii

Łucja z Lamermooru - opera w trzech aktach Gaetano Donizettiego z librettem Salvatore Cammarano na podstawie Narzeczonej z Lamermooru Waltera Scotta, opartej z kolei na prawdziwej historii rodziny Dalrymple w XVII w. Jedna z najpopularniejszych oper bel canto., wielkie pole do popisu dla sopranów koloraturowych.

[edytuj] Historia powstania

Prapremiera dzieła miała miejsce 26 września 1835 w Neapolu. Cztery lata później kompozytor dokonał istotnych przeróbek przed wystawieniem opery w Paryżu. Francuska wersja sztuki w roku 1841 r. została również wystawiona w Stanach Zjednoczonych, poprzedzając włoską o kilka miesięcy.

[edytuj] Obsada

• Łucja - sopran (najczęściej koloraturowy)
• Enrico Ashton, brat Łucji - baryton
• Edgardo, lord Ravenswood - tenor
• Lord Arturo Bucklaw - tenor
• Raimondo, kapłan kalwiński - bas
• Alisa, przyjaciółka Łucji - mezzosopran
• Normanno - tenor

[edytuj] Treść

Akt I

Odsłona 1

Rodziny Ashtonów i Ravenswoodów od lat toczyły zażarty spór. To Ashtonowie odnieśli w nim zwycięstwo, zabierając rywalom nawet rodzinny zamek. Edgardo, ostatni z Ravenswoodów, mieszka w jedynej pozostawionej mu wieży. Zmiany polityczne i społeczne zagrażają jednak utrzymaniu takie stanu rzeczy, toteż Enrico Ashton pragnie uzyskać protekcję polityczną, oddając swoją siostrę Łucję za żonę możnowładcy Arturo Bucklawowi.

W ogrodach Ravenswood Normanno razem z gwardzistami Ashtonów poszukują intruza, który wszedł potajemnie na teren posiadłości Astonów. Okazuje się, że jest nim Edgardo, który potajemnie spotyka się z Łucją, w której z wzajemnością się zakochał.

Odsłona 2

Łucja oczekuje Edgara, opowiadając swojej przyjaciółce Alisie o dziwnej wizji. Widziała w niej ducha dziewczyny zabitej z miłości przez jednego z Ravenswoodów. Alisa twierdzi, że jest to zły znak, i radzi zakończyć znajomość z Edgardem. Łucja jest jednak pewna swoich uczuć. Gdy ukochany pojawia się na zamku z wieścią o rychłym wyjeździe do Francji, Łucja przysięga mu wieczną miłość mimo nieprzychylności brata. Edgardo odwzajemnia przysięgę i odchodzi.

Akt II

Odsłona 1

Zbliża się ślub Łucji i Arturo. Enrico, obawiając się, że jego siostra odmówi poślubienia niekochanego mężczyzny, pokazuje jej sfałszowany list udowadniający niewierność Edgarda, który miał znaleźć sobie we Francji kochankę. Raimondo, dawny nauczyciel i spowiednik Łucji, namawia ją, by w związku z tym zrezygnowała ze swojej miłości i poddała się woli rodziny.

Odsłona 2 Arturo zjawia się na ceremonii ślubnej. Łucja zachowuje się dziwnie, lecz Enrico znajduje na to wytłumaczenie i dochodzi do podpisania kontraktu ślubnego. Nagle pojawia się Edgardo, jednak Enrico z triumfem pokazuje mu podpis Łucji na dokumencie. Edgardo, uniesiony gniewem, wyrzuca obrączkę, którą niegdyś Łucja dała mu na znak miłości. Następnie zostaje wyrzucony z zamku.

Akt III

Odsłona 1

Enrico przybywa do Edgarda, wyzywając go na pojedynek. Prowokuje go, mówiąc o tym, że Łucja właśnie przeżywa swoją noc poślubną. Umawiają się na następny dzień na cmentarzu.

Odsłona 2

Raimondo przerywa uroczystości drugiego dnia wesela, by poinformować zebranych, że Łucja oszalała i zamordowała swojego męża. Wkrótce zjawia się i Łucja, która w amoku wyobraża sobie swój ślub z Edgardem. Enrico na początku grozi jej, jednak jej tragiczny stan wywołuje u niego wyrzuty sumienia.

Odsłona 3

Edgardo postanawia popełnić samobójstwo, celowo przegrywając pojedynek z Enrikiem. Pojawia się Raimondo, informując go o śmierci Łucji. Enrico przebija się sztyletem.