Łupek serycytowy
Z Wikipedii
Łupek serycytowy - skała metamorficzna powstała z niewielkiego przeobrażenia łupka ilastego bądź mułowca w warunkach niskich temperatur (200–400°C). Ze względu na pochodzenie często można spotkać nazwy metaiłowiec lub metamułowiec.
Stanowi skałę przejściową do utworów osadowych. Jest bardzo pospolity i szeroko rozpowszechniony.
Właściwości łupków serycytowych pochodzą od dominującego składnika jakim jest serycyt jednak często są maskowane przez obecność innych minerałów, np. kwarcu, chlorytu, czasami skaleni.
- Struktura: drobnoziarnista i drobnoblaszkowata,
- Tekstura: łupkowa, wyraźnie zaznaczona,
- Skład: kwarc, krzemiany i dodatkowe minerały, jak muskowit, amfibol, chloryt w składzie dominuje serycyt lub kwarc.
- Barwa: jasnopopielata, jasnosrebrzysta
- Twardość w skali Mohsa: 2-3
Miejsca występowania: USA – Pensylwania, Vermont, Wielka Brytania – Walia, Polska – G. Kaczawskie, G. Opawskie, Małopolska.
Zastosowanie: używany jako materiał do pokrywania dachów, zmielony – do wyrobu płyt elektrycznych, stołów laboratoryjnych, tablic szkolnych. Ma zastosowanie jako kruszywo i wypełniacz, nośnik do farb, dawniej nośnik do DDT.