Ślepa próba

Z Wikipedii

Trzy możliwości przeprowadzenia eksperymentu klinicznego. Procenty informują ilu pacjentów deklaruje poprawę po zakończeniu kuracji. Przykłady hipotetyczne. 1 - brak ślepej próby, 2 - "pojedyncza" ślepa próba, 3 - podwójnie ślepa próba. Opis w tekście.

Ślepa próba - metoda prowadzenia eksperymentu medycznego badającego wpływ substancji (zwykle leku), polegająca na utrzymaniu osób przyjmujących lek w nieświadomości co do tego czy przyjmują lek, czy też substancję obojętną (placebo). Ślepą próbę stosuje się w celu wykluczenia efektu oczekiwania u osób, na których sprawdza się działanie substancji. Podwójnie ślepa próba (ang. double-blind experiment) polega na tym, że nikt z osób biorących bezpośrednio udział w eksperymencie i mających kontakt z osobami badanymi, nie wie który środek jest naprawdę lekiem, a który w rzeczywistości jest substancją obojętną. W ten sposób wyklucza się możliwość nieświadomego wpłynięcia na osoby badane (i w ten sposób na wyniki badania) przez lekarza prowadzącego i osoby podające lek. Podwójnie ślepą próbę zastosowano po raz pierwszy w 1950 roku.

Podwójna ślepa próba ma duże znaczenie dla zapewnienia obiektywnych wyników badań, ponieważ:

• jeśli pacjent sam przyjmuje leki (sytuacja 1. na rysunku) niemożliwa jest obiektywna ocena wpływu leku
• jeśli lekarz wydaje leki (sytuacja 2.) może on swoim działaniem (np. podając dodatkowe leki) nieświadomie sfałszować wynik eksperymentu

Metodę ślepej próby, np. podwójnej, stosuje się przy badaniu środków farmakologicznych i niefarmakologicznych.

Przeczytaj też zastrzeżenia dotyczące pojęć medycznych na Wikipedii!
Wikiprojekt: Nauki medyczne • Portal: Nauki medyczne