Świdermajer
Z Wikipedii
Świdermajer – nazwa drewnianego budownictwa powstającego na przełomie XIX i XX wieku na tzw. linii otwockiej - miejscowościach znajdujących się w pobliżu Otwocka, wzdłuż linii kolejowej od Wawra do Śródborów.
Twórcą tego stylu budownictwa był Michał Elwiro Andriolli mieszkający od 1886 r. w osadzie Brzegi nad Świdrem. Znajdujemy w nim elementy tradycyjnego budownictwa mazowieckiego, rosyjskiego i alpejskich schronisk. Główna bryła budynku kształtowana pod wpływem architektury szwajcarskiej, która w Europie była bardzo popularna po wystawie światowej w Wiedniu w 1873 r. Andriolli wzbogacił formę o werandy i przedsionki zaczerpnięte z architektury rosyjskiej. Dla stylu charakterystyczne są drewniane ażurowe zdobienia werand i ganków, szpiczaste zwieńczenia dachów.
Nazwę "świdermajer" wymyślił Konstanty Ildefons Gałczyński, jako żartobliwie podobną do nazwy biedermeier. Słowo "świdermajer" po raz pierwszy zostało użyte w jego wierszu Wycieczka do Świdra, a budynki poeta opisuje w ten sposób:
| Cytat: |
|
One stoją wśród sosen
jak upiory w przedpieklu i mówią smutnym głosem o radościach FIN DE SIÈCLE'U; wzięte z ryciny żywcem: "ŚWIĄTYNIA BOGINI KALI" też z drzewa są, jak skrzypce, na których walce grali. |
