Żuchwa
Z Wikipedii
Żuchwa (łac. mandibula) – ruchoma kość szkieletu czaszki.
W żuchwie wyróżnia się masywny trzon (łac. corpus mandibulae), od którego do tyłu odchodzą symetrycznie gałęzie żuchwy (łac. rami mandibulae). Miejsce to określane jest jako kąt żuchwy (łac. angulus mandibulae). Ich końce współtworzą z kośćmi skroniowymi staw skroniowo-żuchwowy (łac. articulatio temporomandibularis). Gałąź żuchwy rozdziela się na dwa wyrostki: dziobiasty (łac. processus coronoideus) (z przodu) i wyrostek kłykciowy (łac. processus condylaris) (z tyłu). Między nimi jest wcięcie żuchwy (łac. incisura mandibulae). Na trzonie żuchwy, na powierzchni przedniej, znajdują się dwa otwory bródkowe (łac. foramen mentale) a także guzy bródkowe (łac. tuberculum mentale). Najbardziej wystająca cześć trzonu to (łac. protuberantia mentale). Na wewnętrznej powierzchni trzonu są zagłębienia – dołki podjęzykowe (łac. foramen sublingualis) dla ślinianek podjęzykowych i dołki dwubrzuścowe (łac. fossa digastrica), miejsca przyczepu brzuśców przednich mięśni dwubrzuścowych. Na górnej powierzchni trzonu jest cześć zębodołowa (łac. pars alveolaris). Na bocznej części gałęzi żuchwy , blisko jej kąta, można zauważyć guzowatość żwaczową (łac. tuberositas masseterica), zwiększa ona powierzchnię przyczepu mięśnia żwacza (łac. m. masseter). Na przyśrodkowej części żuchwy jest otwór żuchwowy (łac. foramen mandibulae), do którego wchodzi nerw zębodołowy dolny od nerwu trójdzielnego.
Innymi ruchomymi kośćmi czaszki są połączone stawowo kostki słuchowe (strzemiączko, kowadełko, młoteczek) oraz kość gnykowa. Węże posiadają dodatkową kość, łączącą żuchwę z czaszką, dzięki czemu są w stanie połykać zdobycz w całości
