Czaszka
Z Wikipedii
Czaszka (łac. cranium) - struktura kostna lub chrzęstna, która służy jako szkielet głowy. Stanowi naturalną osłonę mózgu i innych narządów znajdujących się w głowie. Wzrost czaszki człowieka trwa nie tylko podczas życia płodowego, ale także przez 6 następnych lat. Możliwości wzrostu szybko jednak maleją, szczególnie po skostnieniu łączno-tkankowych ciemiączek. Powierzchnia wewnętrzna podstawy czaszki (basis cranii interna) dzieli się na trzy doły: - przedni - środkowy - tylny
U człowieka i naczelnych czaszka składa się z:
- mózgoczaszki (łac. neurocranium, cranium), która ma kształt puszki, w której rozróżnia się część górną - sklepienie czaszki - (łac. calvaria), część dolną - podstawę czaszki - (łac. basis crani) oraz 4 ściany: przednią, tylną i 2 boczne.
- twarzoczaszki (trzewioczaszki) (łac. viscerocranium)
[edytuj] Mózgoczaszka
Stanowi przede wszystkim ochronę mózgowia, składa się z:
- kości czołowej (os frontale)
- kości skroniowych (os temporale)
- kości ciemieniowych (os parietale)
- kości potylicznej (os occipitale)
- kości klinowej (os sphenoidale)
- kości sitowej (os ethmoidale)
Poszczególne kości mózgoczaszki połączone są szwami, które stanowią stałe i nieruchome połączenie.
[edytuj] Twarzoczaszka (dawniej: trzewioczaszka)
Chroni narządy zmysłów: wzroku, węchu i smaku, otacza początkowe odcinki dróg oddechowych i pokarmowych, składa się z:
- kości nosowych (os nasale)
- kości łzowej (os lacrimale)
- małżowiny nosowej dolnej (concha nasalis inferior)
- lemiesza (vomer)
- szczęki (maxilla)
- żuchwy (mandibula)
- kości podniebiennej (os palatinum)
- kości jarzmowych (os zygomaticum)
- kości gnykowej (os hyoideum)
Ruchomymi elementami twarzoczaszki człowieka jest żuchwa, w której umieszczone są zęby oraz kość gnykowa nie mająca połączenia z innymi kośćmi czaszki.
[edytuj] Zobacz też
