Życie jest piękne (film 1997)

Z Wikipedii

Ten artykuł dotyczy filmu z 1997 roku. Zobacz też: inne filmy o tym tytule.

Życie jest piękne
Oryginalny tytuł	La vita e bella
Gatunek	dramat komedia wojenny
Kraj produkcji	Włochy
Język	angielski niemiecki włoski
Główne role	Roberto Benigni Giorgio Cantarini Giustino Durano Sergio Bini Bustric
Data premiery	20 grudnia 1997 12 marca 1999
Czas trwania	116 min.
Produkcja
Reżyseria	Roberto Benigni
Scenariusz	Vincenzo Cerami Roberto Benigni
Muzyka	Nicola Piovani
Zdjęcia	Tonino Delli Colli
Scenografia	Luigi Urbani Danilo Donati
Kostiumy	Danilo Donati
Montaż	Simona Paggi
Produkcja	Gianluigi Braschi John M. Davis Elda Ferri Melampo Cinematografica Cecchi Gori Group Tiger Cinematografica
Dystrybucja	BMG Video Buena Vista International Cecchi Gori Distribuzione Miramax Films
Budżet	57,6 mln. USD
Od lat	15
Życie jest piękne na IMDb

Życie jest piękne (oryginalnie wł. La vita è bella, ang. Life is beautiful) - nagrodzony trzema Oscarami (za najlepszą rolę męską, najlepszy film zagraniczny i muzykę) film Roberta Benigniego z 1997 r. Roberto Benigni nie tylko wyreżyserował ten film, ale także zagrał w nim główną rolę i miał swój udział w opracowaniu scenariusza do niego. Poza statuetkami Oscarów film zdobył także Wielką Nagrodę Jury w Cannes, Felixa za najlepszy film i najlepszą rolę męską oraz Nagrodę Publiczności na Warszawskim Festiwalu Filmowym (wszystkie w 1998 r.)

[edytuj] Opis filmu

Uwaga! W dalszej części artykułu znajdują się szczegóły fabuły lub zakończenia utworu.

Film opowiada historię obdarzonego bujną wyobraźnią i poczuciem humoru Guido Orefice zakochującego się w pięknej Dorze. Realizuje szalone pomysły, aby tylko zwrócić jej uwagę. Czyni to skutecznie i niedługo ją poślubia. Krótko cieszą się wspólnym życiem i swoim synkiem Giosué. Gdy przychodzi wojna, z uwagi na pochodzenie żydowskie, cała rodzinna zostaje zesłana do obozu koncentracyjnego. Ukrywając swojego synka w baraku, w obawie przed odebraniem mu jego, a jednocześnie chcąc mu oszczędzić traumatycznych przeżyć, Guido rozpoczyna z nim szczególną grę, wmawiając synkowi, iż ich nowa rzeczywistość jest fikcyjna, a oni sami uczestniczą w zawodach, w których można wygrać wielką nagrodę po zdobyciu tysiąca punktów. W tym świecie niezwykłej gry strażnicy obozu muszą być okrutni, ponieważ im także zależy na uzyskaniu nagrody, więc chcą zniechęcić konkurentów do rywalizacji. Pod koniec filmu Giosué „zdobywa” nagrodę i zarazem traci ojca.

Dzieło Roberta Beniniego nie przynależy do jednej kategorii filmowej, łączy w sobie cechy tak odległych od siebie gatunków jak komedia, dramat, film wojenny i film romantyczny. Niektórzy krytykowali Roberto Benigniego za zbyt lekkie potraktowanie tragedii obozów koncentracyjnych i Holocaustu. Wytykano mu także pewne nieścisłości historyczne filmu. Obóz Auschwitz został wyzwolony przez wojska radzieckie, nie amerykańskie. Offenbach był pochodzenia żydowskiego, nie grano by więc jego muzyki w kwaterze wojsk hitlerowskich. Nie byłoby tak łatwego dostępu do obozowego radiowęzła. Fikcją byłaby również parodia tłumaczenia przemowy strażnika obozowego.

Wbrew panującemu czasem przekonaniu, żadna ze scen filmu nie była krecona na terenie Państwowego Muzeum Auschwitz-Birkenau, którego dyrekcja z reguły nie zgadza się na udostępnianie przestrzeni poobozowych dla tego typu przedsięwzięć.