Życie wieczne

Z Wikipedii

Życie wieczne - pośmiertna, niekończąca się egzystencja człowieka.

Życie wieczne jest postulatem większości religii i niektórych systemów filozoficznych. Często ma związek z poprzedzającym je życiem doczesnym.
Termin, który w chrześcijaństwie ma specyficzne znaczenie. Wynika to z faktu, że człowiek wg doktryny chrześcijańskiej składa się z trzech czynników:

1. ciała - materialny aspekt widzialnego świata.

2. duszy - siedlisko ludzkich emocji.

3. ducha - czynnik duchowy nadany przez Boga przez jego tchnienie (gr. - 'pneuma').

Ciało jako element materialny zawsze podlega śmierci i rozkładowi. Przeciwnie - duch jako czynnik pochodzący od Boga jest nieśmiertelny. W związku z tym istnienie ludzkie, którego tożsamość (świadomośc własnego 'ja') znajduje się w czynnku duchowym człowieka, jest nieśmiertelne.

Życie wieczne jako wynik aktu zbawczego Boga oznacza egzystencję istnienia ludzkiego po śmierci ciała w określonym miejscu zwanym rajem tzn. w bezpośrednim sąsiedztwie Boga, pod jego opieką, miłością i zaopatrzeniem w przeciwieństwie od egzystencji w miejscu wiecznego potępienia zwanym piekłem jako miejscu oddalonym od miłości, opieki i jego zaopatrzenia.

[edytuj] Zobacz też

[edytuj] Bibliografia