Żylaki kończyn dolnych
Z Wikipedii
 |
Żylaki kończyn dolnych |
| ICD-10: |
I83
|
|
I83.0 Żylaki kończyn dolnych z owrzodzeniem |
|
| I83.1 Żylaki kończyn dolnych z zapaleniem | |
| I83.2 Żylaki kończyn dolnych z owrzodzeniem i zapaleniem | |
| I83.3 {{{X.3}}} | |
| I83.4 {{{X.4}}} | |
| I83.5 {{{X.5}}} | |
| I83.6 {{{X.6}}} | |
| I83.7 {{{X.7}}} | |
| I83.8 {{{X.8}}} | |
| I83.9 Żylaki kończyn dolnych bez owrzodzenia i zapalenia | |
Żylaki kończyn dolnych (łac. varices extremitatum inferiorum) - to rodzaj żylaków. Są to workowate lub wrzecionowate poszerzenie żył powierzchownych z towarzyszącym ich wydłużeniem i charakterystycznym poskręcaniem. Występują częściej u kobiet niż u mężczyzn, zazwyczaj po 40 roku życia.
Spis treści |
[edytuj] Podział
- żylaki pierwotne
- żylaki wtórne
- żylaki o rzadkiej etiologii
[edytuj] Etiologia
Żylaki pierwotne spowodowane są występowaniem mniejszej ilości tkanki sprężystej w ścianach naczyń żylnych, co zmniejsza ich odporność na rozciąganie. Rozszerzenie światła przyczynia się do niewydolności zastawek żylnych, co umożliwia cofanie się i zaleganie większej ilości krwi i powoduje dalsze poszerzanie naczynia. Czynnikami sprzyjającymi powstawaniu żylaków jest zastój żylny występujący podczas długiego stania (np. fryzjerzy, chirurdzy), zwiększone ciśnienie w żyłach na skutek utrudnionego odpływu (np. ciąża, podnoszenie ciężarów, zaparcia). Zapobieganie polega na noszeniu elastycznych pończoch, opasek, gimnastykowaniu kończyn. Marsz i gimnastyka zapobiegają tworzeniu się żylaków poprzez ułatwienie odpływu krwi na skutek działania pompy mięśniowej.
Żylaki wtórne powstają na skutek zwiększonego przepływu krwi przez żyły powierzchowne kończyn dolnych spowodowanego niedrożnością żył głębokich. Niedrożność jest następstwem przebytej zakrzepicy. Niekiedy zwiększony przepływ może być spowodowany uszkodzeniem zastawek żył głębokich lub przeszywających.
Żylaki o rzadkiej etiologii spowodowane wrodzonymi lub nabytymi przetokami tętniczo-żylnymi. Zaliczany jest tutaj również Zespół Klippela-Trénaunaya.
[edytuj] Diagnostyka
W celu ustalenia poziomu niewydolności pomocne są próby czynnościowe Trendelenburga i Perthesa. Istotnym badaniem, decydującym o sposobie i rodzaju leczenia jest badanie ultrasonograficzne z oceną przepływów w żyłach (tzw. badanie usg z dopplerem).
[edytuj] Leczenie
Zachowawcze – unoszenie kończyn, noszenie obcisłych pończoch, opasek uciskowych. Farmakologiczne – podawanie leków uszczelniających naczynia. Leczenie operacyjne – polegające na usunięciu żylaków. Coraz powszechniejszą metodą leczenia małoinwazyjnego jestskleroterapia Zobacz też:Przewlekła niewydolność żylna
