Żywoty najsławniejszych malarzy, rzeźbiarzy i architektów
Z Wikipedii
Żywoty najsławniejszych malarzy, rzeźbiarzy i architektów (wł. Le vite de' piú eccellenti pittori, scultori et architettori) – dzieło biograficzne autorstwa Giorgio Vasariego. W XVI wieku zostały ukazały się dwa wydania: pierwsze w 1550 r., drugie w 1568 r. Dzieło zawiera sylwetki włoskich artystów, jak np.:
Jest to pierwsza historia włoskiej sztuki. Według autora sztuka nowożytna doskonaliła się stopniowo, a jej rozwój przebiegał w sposób konsekwentny i jednokierunkowy. Podzielił on sztukę włoską od czasów twórczości Cimabue do czasów Michała Anioła na trzy okresy równe stuleciom. Wiek XIV (trecento) był dzieciństwem sztuki, wiek XV (quattrocento) - młodością, natomiast wiek XVI (cinquecento) stał się wiekiem jej dojrzałości.
Giorgio Vasari zaczął pracę nad drugą edycją książki następnego dnia po pogrzebie Michała Anioła w 1564 r.[1]. Historyk przekonany był, iż śmierć tego artysty zamknęła ważny etap w dziejach sztuki. Uzupełnił i skorygował biografię dodając dość obszerny opis uroczystości pogrzebowych.
[edytuj] Zobacz też
[edytuj] Bibliografia
- Waźbiński Z., Malarstwo Quattrocenta, Wyd. Artystyczne i Filmowe, Warszawa 1972, brak ISBN.
[edytuj] Przypisy
- ↑ Waźbiński Z., Disegno w teorii artystycznej XVI wieku: Italia w: Disegno - rysunek u źródeł sztuki nowożytnej, red. Tadeusz J. Żuchowski, Sebastian Dudzik, Wyd. Uniwersytetu Mikołaja Kopernika, Toruń 2001, ISBN 83-231-1355-6.
