Michał Anioł

Z Wikipedii

Michelangelo di Lodovico Buonarroti Simoni
Jacopino del Conte, Portret Michała Anioła (fragment), ok. 1535, Casa Buonarroti, Florencja[1].
Urodzony	6 marca 1475 r. Caprese, Włochy
Zmarł	18 lutego 1564 r. Rzym
Galeria w Wikimedia Commons
Kolekcja cytatów w Wikicytatach

Michelangelo Buonarroti (Michał Anioł, Michelangelo di Lodovico Buonarroti Simoni)^[2] (ur. 6 marca 1475 r. w Caprese prowincji Toskanii (Arezzo) we Włoszech – zm. 18 lutego 1564 r. w Rzymie) – malarz, rzeźbiarz, poeta i architekt epoki odrodzenia, jeden z najgenialniejszych artystów tej epoki.

Autor między innymi fresków w Kaplicy Sykstyńskiej. Wśród rzeźb najbardziej znane są Pietà i Dawid. Z dzieł architektonicznych - projekt kopuły bazyliki świętego Piotra.

Jego działalność artystyczna jest związana z Bolonią (1494 – 1495), Florencją (1501 – 1505, 1517 – 1534) a przede wszystkim z Rzymem (1496 – 1501, 1505 – 1517, 1534 – 1564), gdzie twórczość artysty objęta została mecenatem papieskim.

Wykształcony we florenckim warsztacie malarza Domenico Ghirlandaio, a w dziedzinie rzeźby w pracowni Bertolda di Giovanniego. Wbrew obiegowym opiniom to nie Michał Anioł zaprojektował mundury Watykańskiej Gwardii Szwajcarskiej.

Spis treści 1 Młodość 2 Początki twórczości 3 Dalsza twórczość 4 Główne dzieła 4.1 Rzeźby 4.2 Freski 4.3 Obrazy 4.4 Architektura 5 Śmierć 6 Podsumowanie twórczości Michała Anioła 7 Poezja Michała Anioła 8 Przypisy 9 Zobacz też 10 Linki zewnętrzne

[edytuj] Młodość

Michał Anioł urodził się w rodzinie Buonarroti Simoni należącej do starych florenckich rodów mieszczańskich. Gdy miał zaledwie kilka tygodni, jego rodzina przeniosła się do Florencji. Jego ojciec Lodovico, pełnił w tym czasie obowiązki burmistrza Chiusi i Caprese. Matka, Francesca di Neri di Miniato del Sera, zmarła 6 grudnia 1481 roku, kiedy artysta miał 6 lat. Z tego względu młody Michał Anioł był wychowywany przez spokrewnioną rodzinę kamieniarzy, co ukierunkowało jego późniejsze zainteresowania.

Od 1 kwietnia 1488 rozpoczął terminowanie w pracowni Domenica Ghirlandaia, uznanego florenckiego malarza. W okresie tym artysta poznał techniki malowania fresków, jednakże bardziej pociągała go rzeźba. Rok później przeszedł do pracowni rzeźbiarza Bertolda di Giovanni, który, zarządzając zbiorem Medyceuszów, wprowadził Michała Anioła w otoczenie Lorenza de' Medici, zw. il Magnifico (Wawrzyńca Wspaniałego), władcy Florencji. Przebywał na jego dworze w latach (1490-1492).

Z tego względu często odwiedzał ogrody pałacu Medyceuszów, tam też zwrócił na jego prace uwagę Lorenzo de' Medici, który roztoczył opiekę nad młodym artystą zapewniając mu mieszkanie na terenie pałacu i stałą pensję. W okresie tym powstały takie dzieła jak płaskorzeźby Madonna na schodach (ok. 1490-1492) i Bitwa centaurów (1491-1492, obydwa dzieła obecnie w Casa Buonarroti we Florencji).

W roku 1494 przebywając w Bolonii wyrzeźbił świecznik w formie klęczącego anioła i posągi świętych: Petroniusza i Prokulusa w San Domenico.

[edytuj] Początki twórczości

Po śmierci Wawrzyńca Wspaniałego Michał Anioł opuścił pałac Medyceuszów i wrócił do rodzinnego domu. Pracował nad posągiem Herkulesa (dzieło zaginęło w XVIII wieku). W tym czasie studiował też anatomię, wykonując potajemnie sekcje zwłok w szpitalu przy klasztorze Santo Spirito za cichą zgodą przeora. W dowód wdzięczności wyrzeźbił dla klasztoru drewniany krucyfiks - jedyną w swoim dorobku polichromowaną rzeźbę w drewnie.

W roku 1495 kuzyn Wawrzyńca Medyceusza zamówił wykonanie rzeźby śpiącego Kupidyna. Dzieło tak dokładnie oddawało antyczne kanony piękna, że Wawrzyniec namówił Michała Anioła na spatynowanie rzeźby. Tak spreparowane dzieło zostało sprzedane handlarzom i dotarło do Rzymu, nabyte tam przez kardynała Rafaela Riario z San Giorgio. Jednakże szybko do uszu kardynała dotarła informacja, że dzieło zostało wykonane we Florencji. Dzięki temu zdarzeniu Michał Anioł pod koniec czerwca 1496 roku przyjechał do Rzymu, gdzie wykonał kilka zleceń (posąg Bachusa, inną wersję Kupidyna), w tym jedno ze swych najsławniejszych dzieł: Pietę Watykańską (1497—1500), która znajduje się w Bazylice św. Piotra w Rzymie. W roku 1501 na prośbę ojca powrócił do Florencji, gdzie podjął się wyrzeźbienia posągu Dawida. Prace nad swym najsłynniejszym dziełem zakończył 25 stycznia 1504 roku. Posąg stanął przed pałacem florenckiej Signorii. W tym samym czasie powstała także Madonna dla kościoła Natre-Dame w Brugii.

We Florencji artysta zajął się wykonaniem na zamówienie dzieł do katedry florenckiej: posągów do Ołtarza Piccolominiego oraz 12 posągów apostołów. W roku 1504 otrzymał zamówienie na dekorację ściany w Palazzo Vecchio, naprzeciw bitwy zaczętej przez Leonarda da Vinci. Tematem obrazu było zaskoczenie kąpiących się florenckich żołnierzy przez nieprzyjaciół w bitwie pod Cascina. Nie wykończył kartonu do tego dzieła, fragmenty kompozycji znane są tylko z rycin Markantonia i A. Veneziana.

[edytuj] Dalsza twórczość

Michał Anioł został zaproszony w roku 1505 do Rzymu przez papieża Juliusza II. Był to pierwszy z siedmiu papieży dla których artysta pracował w Rzymie. Buonarroti zaczął realizację papieskiego grobowca, który miał się składać z blisko 40 posągów. Pracę musiał ją jednak przerwać, by wykonać kolosalny brązowy posąg papieża przed kościołem San Petronio w Bolonii, skończony w 1508 roku, a zniszczony w 1511.

Lata (1508—1512) poświęcił Michał Anioł sławnym freskom plafonowym w Kaplicy Sykstyńskiej w Rzymie przedstawiając w dziewięciu polach historię ludzkości od stworzenia świata, przez grzech pierworodny aż do biblijnego potopu.

W następnych latach prace nad grobowcem Juliusza II były kontynuowane. Powstały rzeźby takie jak Mojżesz (1513-1516) oraz Rachela i Lea (1542). Równocześnie zaś z nimi artysta rozpoczął marmurowy posąg Chrystusa zmartwychwstałego dla kościoła Santa Maria sopra Minerva (1514). Zaczętej w roku 1516 z polecenia Leona X budowy nowej fasady dla kościoła San Lorenzo we Florencji Michał Anioł również nie skończył, pracując od 1520 przy sławnej Kaplicy Medycejskiej tamże. W roku 1523 wykonał klatkę schodową w Biblioteca Laurenziana we Florencji. Nad Kaplicą Medycejską pracował z przerwami do roku 1534. Zawiera ona grobowe pomniki Lorenza i Giuliana de Medici.

W roku 1529 Buonarroti udał się do Wenecji, gdzie wykonał dla księcia Ferrary obraz Leda z łabędziem znany współcześnie tylko z kopii. Po powrocie do Rzymu w roku 1534 malował do 1541 sławny Sąd Ostateczny na ścianie ołtarzowej Kaplicy Sykstyńskiej. W tym samym czasie powstały rzeźby: Dzień, Świt, Zmierzch (1520-1535). W latach (1542—1550) trwały prace nad freskami: Ukrzyżowanie św. Piotra i Nawrócenie św. Pawła w Cappella Paolina w Watykanie. W tym okresie ustawione zostały w kościele San Pietro in Vincoli części przygotowane do kolosalnego pomnika Juliusza II, a wykończone na znacznie mniejszą skalę, wśród nich wspomniany już Mojżesz. Jednocześnie powstały grupy Opłakiwanie Chrystusa w katedrze florenckiej i w Palazzo Rondanini w Rzymie.

Od roku 1547 Michał Anioł prowadził budowę Bazyliki św. Piotra w Rzymie, podczas której zmienił całkowicie plany swoich poprzedników - Bramantego i Antonia da Sangallo. Plan jego stwarza budowlę centralną z kopułą, tylko część jednak planu zdołał wykonać. Praca nad bazyliką przyniosła mu jeszcze większą sławę i uznanie. Pracował nad nią do końca życia, ale nie zdołał jej ukończyć. Dokończenie budowli nastąpiło dopiero przy końcu stulecia. Michał Anioł zajmował się też innymi budowlami w Rzymie, jak ukształtowaniem placu kapitolińskiego, budową kościoła S. Maria degli Angeli, Palazzo Farnese i fortyfikacjami, z których Porta Pia zaczęta była 1564 według jego planów.

Z dzieł Michała Anioła wymienić jeszcze należy: figurę klęczącą Amora (Londyn), płaskorzeźbę Madonna z Chrystusem i św. Janem (we Florencji i podobną w Londynie), czterech jeńców z grobowca Juliusza II (Florencja, dwóch w Paryżu), grupę Zwycięzcy (Florencja), Dawida (Florencja) i okrągły obraz Św. Rodzina (Uffizi). Ostatnia Pieta jaką wykonał w latach (1550-1553) dla katedry we Florencji, miała zostać, według ostatniej woli twórcy, postawiona na jego grobie.

Główny temat rzeźb Michała Anioła stanowiła postać ludzka, w której artysta upatrywał głęboki sens. Pracował wyłącznie w marmurze, bez pomocy uczniów (nie licząc pracy przy sklepieniu Kaplicy Sykstyńskiej, gdzie miał trzynastu pomocników). Zafascynowany kontrastem powierzchni surowej i wygładzonej dłutem, pozostawiał szereg prac niedokończonych.

[edytuj] Główne dzieła

[edytuj] Rzeźby

nr	tytuł	czas powstania	technika i wymiary	miejsce przechowywania	ilustracja
1.	Walka centaurów z Lapitami	1490-1492[3]	marmur, 80,5 x 88 cm	Casa Buonarroti, Florencja
2.	Madonna na schodach	ok. 1490[3]	relief marmurowy, 56,7 x 40,1 cm	Casa Buonarroti, Florencja
3.	Krucyfiks	1492	drewno polichromowane, 142 x 135 cm	kościół Santo Spirito, Florencja
4.	Pietà watykańska	1497-1500	marmur, wys. 174 cm	Bazylika św. Piotra na Watykanie
5.	Bachus	1497-1499[4]	marmur	Museo Nazionale del Bargello, Florencja
6.	Madonna z Brugii	po 1501	marmur, 128 cm (łącznie z podstawą)	Onze-Lieve-Vrouwekerk, Brugia
7.	Dawid	1501-1504	marmur, wys. 517 cm	Galleria dell'Accademia, Florencja
8.	Mojżesz do nagrobka papieża Juliusza II	1513-1516	marmur, wys. 235 cm	Bazylika św. Piotra w okowach, Rzym
9.	Jeńcy do nagrobka papieża Juliusza II
	Umierający jeniec	1513-1516	marmur	Luwr, Paryż
	Zbuntowany jeniec		wys. 209 cm, marmur
10.	nagrobki w kaplicy Medyceuszów
	nagrobek Giuliana di Piera de' Medici Vita activa, Noc i Dzień	1520-1535	marmur	kościół San Lorenzo we Florencji
	nagrobek Lorenza II di Piera de' Medici Vita contemplativa, Zmierzch i Jutrzenka (Poranek)
11.	Zwycięstwo			Palazzo Vecchio, Florencja
12.	Rachel i Lea do nagrobka papieża Juliusza II	1542
13.	Pietà Florencka	1547-1553	wys. 226 cm, marmur	Museo dell'Opera del Duomo, Florencja
14.	Pietà Rondanini	1564[5]		Castello Sforzesco, Mediolan

[edytuj] Freski

• Freski na sklepieniu Kaplicy Sykstyńskiej wykonane na zlecenie papieża Juliusza II przedstawiają sceny ze Starego Testamentu (m.in. stworzenie Adama, potop).
• Fresk na zachodniej ścianie Kaplicy Sykstyńskiej (1536-1541) został zrealizowany na zamówienie papieża Pawła III. Jest to wyobrażenie sądu ostatecznego.

[edytuj] Obrazy

• Święta Rodzina (1503)

[edytuj] Architektura

Michał Anioł może się poszczycić kilkoma osiągnięciami architektonicznymi, m.in.

• kontynuacją budowy bazyliki św. Piotra w Rzymie w latach 1546 - 1564,
• projektem placu na wzgórzu Kapitol w Rzymie,
• salą i przedsionkiem biblioteki medycejskiej zw. biblioteką Laurenziana.

[edytuj] Śmierć

Michał Anioł zmarł 18 lutego 1564 roku w Rzymie. Śmierć, a właściwie pogrzeb Michała Anioła związany był z drobnym incydentem. Nastąpiła przepychanka między rzeźbiarzami a malarzami, których pierwsi nie chcieli wpuścić na uroczystość pogrzebu.^[6] Artysta został wybrany patronem powstałej we Florencji rok przed jego śmiercią Accademia del disegno (Akademii rysunku)^[7]. Na nagrobku wzniesionym przez Akademię w kościele Santa Croce we Florencji, projektu Giorgio Vasariego, przedstawione są personifikacje trzech sztuk (od lewej Malarstwo, Rzeźba, Architektura). Ponad nimi umieszczone zostało popiersie artysty. Znak trzech nachodzących na siebie kół ilustruje tezę Michała Anioła, iż podstawą jego wszechstronności była umiejętność rysunku (disegno)^[7].

[edytuj] Podsumowanie twórczości Michała Anioła

Dzieła Michała Anioła odzwierciedlają jego hamowaną siłę, wielką namiętność, potężne wstrząsy wewnętrzne. Wypowiadał się on w doskonale plastycznej formie, operując z pewnością i znajomością anatomii. Mistrzostwo jego przejawiło się najwybitniej we freskach Kaplicy Sykstyńskiej, gdzie ruchy i formy ciała są pełne wyrazu i przemawiają siłą. Budowle traktował on jako żywy organizm. W kaplicy Medycejskiej stworzył wybitny przykład harmonijnego związku między architekturą i rzeźbą. Przez ożywienie ruchem form architektonicznych stał się prekursorem sztuki barokowej. Toteż, jakkolwiek miał bardzo niewielu uczniów (Daniele da Volterra i Sebastiano del Piombo), twórczość jego miała ogromny wpływ na charakter sztuki włoskiej.

Cechy charakterystyczne dzieł Michała Anioła to: boskość i napięcie. W swych pracach umiał wyrazić przez nie stany duszy, uczucia i emocje. Jego prace charakteryzują się trójwymiarowością, bogactwem ruchów i gestów oraz dramatyzmem. Cechuje je walka, ruch, niepokój i cierpienie.

[edytuj] Poezja Michała Anioła

Michał Anioł na początku zajmował się malarstwem, później przez ostatnie 30 lat życia sławę zdobywał jako rzeźbiarz. Pod koniec życia zajmował się także poezją, wydając wiele sonetów i kazań. Poezja Michała Anioła jest trudna, pełna zadumy filozoficznej nad światem i obraca się wokół spraw miłości i śmierci.

Sławne są też jego sonety, pełne melancholii, wydane po raz pierwszy przez jego siostrzeńca M. Buonarrotiego w roku 1623 i tłumaczone później na liczne języki (polskie tłum. m. in. Lucjana Siemieńskiego, Edwarda Porębowicza).

Jego ,„Poezje” przełożył ostatnio Leopold Staff (1922, z wstępem i przypisami). Polska monografia o Michale Aniele Władysława Kozickiego (1908; rozdział uzupełniający w tomie „W gaju Akademosa”, 1912). Istnieje nadto przekład polski Romain Rolland: „Żywot Michała Anioła” (przetłumaczył Wacław Berent, 1924).

Michał Anioł był nadzwyczaj skromnym człowiekiem, pełnym ambicji i jednocześnie nietowarzyskim, gwałtownym i mściwym.

Przypisy

[edytuj] Zobacz też

• 3001 Michelangelo
• malarstwo renesansu
• rzeźba renesansu
• architektura renesansu, architektura renesansu we Włoszech

[edytuj] Linki zewnętrzne

• (en) Michelangelo Buonarroti na stronie Web Gallery of Art.
• (en) Michelangelo Buonarroti's Paintings.
• (en) Micheangelo's Zoomable Paintings.