Giorgio Vasari
Z Wikipedii
| Giorgio Vasari | |
 Autoportret |
|
| Urodzony | 30 lipca 1511 Arezzo |
| Zmarł | 27 czerwca 1574 Florencja |
 Galeria w Wikimedia Commons |
|
Giorgio Vasari (ur. 30 lipca 1511 w Arezzo, zm. 27 czerwca 1574 we Florencji) - włoski historiograf sztuki, architekt i malarz.
Przypuszczalnie był przez krótki czas uczniem Michała Anioła, następnie obracał się w kręgu Andrei del Sarto. Jeden z głównych przedstawicieli manieryzmu w sztuce, pozostawił po sobie dzieła w całych środkowych Włoszech. W latach pięćdziesiątych pracował w Rzymie na zlecenie papieża Juliusza III oraz kardynała Alessandro Farnese. W latach sześćdziesiątych na zlecenie Kosmy I Medyceusza wzniósł kompleks Uffizi, który następnie połączył słynnym korytarzem (Corridoio Vasariano) z rezydencją książąt - Pałacem Pittich. Do najważniejszych prac malarskich Vasariego należy dekoracja malarska w Palazzo Vecchio we Florencji oraz malowidło w kopule florenckiej katedry. Uważany jest on jednak za malarza podrzędnej kategorii.
Dziełem życia Vasariego, za które jest najbardziej ceniony, jest zbiór biografii najwybitniejszych artystów włoskich od Cimabuego do Michała Anioła (Vite dei piú eccellenti architetti, pittori et scultori - pierwsze wydanie 1550; drugie w 1568 - uzupełnione i z nieznacznie zmienionym tytułem Le vite de' piú eccellenti pittori, scultori ed architettori - pol. Żywoty najsławniejszych malarzy, rzeźbiarzy i architektów). Vasari przedstawił typowo renesansową koncepcję historiograficzną, zakładającą upadek sztuki w średniowieczu i jej stopniowe odradzanie się od czasów Giotta aż do kulminacji w osobie Michała Anioła. Głównym ośrodkiem odrodzenia sztuk plastycznych była dla niego Toskania. Vasari pozostawił również po sobie Wspomnienia (Libro delle ricordanze). Chociaż jego utwory często wykorzystywane są w opracowaniach dotyczących renesansu, można się też spotkać z opinią, że nie jest on cenionym biografem.
