100 mm houfnice vz. 14
Z Wikipedii
| 100 mm houfnice vz. 14 | |
| Dane podstawowe | |
| Państwo |  Austro-Węgry |
| Producent | Skoda |
| Rodzaj | haubica |
| Historia | |
| Produkcja seryjna | 1914-1919 |
| Dane taktyczno-techniczne | |
| Kaliber | 100 mm |
| Długość lufy | 1930 mm (L/19,3) |
| Donośność | 8000 m |
| Prędkość pocz. pocisku | 341 m/s (pocisk o masie 16 kg) |
| Masa | 1420 kg (bojowa) |
| Kąt ostrzału | od -8° do +48° (w pionie) 5° (w poziomie) |
| Szybkostrzelność | 6 strz/min |
| Czas przejścia w położenie bojowe | do 2 min |
| Szybkość marszowa | 15 km/h |
100 mm houfnice vz. 14 - haubica holowana produkowana przez firmę Skoda.
Houfnice vz. 14 miała łoże jednoogonowe, lufę stalową, zamek klinowy i było zasilane amunicją scaloną. Pocisk burzący miał masę 16 kg. W czasie I wojny światowej haubice tego typu były używane przez armię włoską (Obice da 100/17 modello 14) i austro-węgierską (10 mm Feldhaubitze M.14). W 1919 roku Skoda zakończyła produkcję tego działa zastępując je ulepszoną houfnice vz. 14/19.
Po I wojnie światowej houfnice vz. 14 pozostała na uzbrojeniu armii włoskiej, znalazła się także na uzbrojeniu armii austriackiej, węgierskiej (10 cm Škoda 14 M.), rumuńskiej, czechosłowackiej i polskiej (100 mm haubica wz. 1914). Po anschlussie Austrii uzbrojenie tego kraju zostało przejęte przez siły zbrojnie III Rzeszy. Feldhaubitze M.14 otrzymała niemiecką desygnatę 10 cm leFH 14(ö).
W czasie II wojny światowej haubice tego typu były używane przez armie Węgier ,Włoch i Niemiec. Po kapitulacji Włoch w 1943 armia niemiecka przejęła włoskie Obice da 100/17 modello 14 i nadała im desygnatę 10 cm leFH 315(i). Przejęte działa były używane przez drugoliniowe oddziały niemieckie do końca wojny.
[edytuj] Bibliografia
- Stefan Pataj: Artyleria lądowa 1872-1970. Warszawa: Wydawnictwo MON, 1975.
- Chris(General Editor) Bishop: The Encyclopedia of Weapons of World War II. New York: Barnes £ Noble Books, 1998. ISBN 0-7607-1022-8.
