101 Helena
Z Wikipedii
(101) Helena | |
Odkrywca | James Watson |
Data odkrycia | 15 sierpnia 1868 |
Nr kolejny planetoidy | 101 |
Charakterystyka orbity (J2000) | |
Występowanie planetoidy |
Pas główny |
Średnia odległość od Słońca |
2,583 j.a. |
Mimośród | 0,141 |
Peryhelium | 2,218 j.a. |
Aphelium | 2,947 j.a. |
Okres obiegu wokół Słońca |
4 lat 55 dni 6 godzin |
Średnia prędkość orbitalna |
18,54 km/s |
Nachylenie orbity względem ekliptyki |
10,20° |
Charakterystyka fizyczna | |
Średnica | 65,8 km |
Masa | 3,0 × 1018 kg |
Średnia gęstość | 2,0 g/cm3 |
Okres obrotu wokół własnej osi |
(23 h 4 min 48 s) h |
Albedo | 0,190 |
Jasność absolutna | 8,33 m |
Typ spektralny | Typ S |
Średnia temperatura powierzchni | ~173K |
Satelity naturalne | brak danych |
101 Helena – planetoida występująca w pasie głównym asteroid.
Spis treści |
[edytuj] Odkrycie
Została odkryta 15 sierpnia 1868 roku w Detroit Observatory w mieście Ann Arbor przez Jamesa Watsona. Nazwa planetoidy pochodzi od Heleny Trojańskiej, według mitologii greckiej córki Zeusa występującego pod postacią łabędzia i Ledy.
[edytuj] Orbita
Helena jest obiektem o średnicy ok. 66 km, krążącym w aphelium w odległości prawie 3 j.a. od Słońca, na co potrzebuje nieco powyżej 4 lat. Wiruje wokół własnej osi w czasie prawie jednej doby ziemskiej.
[edytuj] Zobacz też
[edytuj] Linki zewnętrzne
- Baza danych małych ciał Układu Słonecznego Jet Propulsion Laboratory
- 101 Helena w bazie JPL
- Diagram orbity 101 Helena