Albedo
Z Wikipedii
Albedo (białość) - to stosunek ilości promieniowania odbitego do padającego, jest parametrem określającym zdolność odbijania promieni przez daną powierzchnię.
[edytuj] W astronomii
W astronomii jest to liczba wskazująca jaka część światła padającego na ciało niebieskie jest odbijana. Planety Układu Słonecznego mają albedo od 0,1 - Merkury do 0,73 - Wenus. Albedo Ziemi wynosi 0,39. Obiektem w Układzie Słonecznym, który odbija najwięcej padającego na niego światła słonecznego jest Enceladus, księżyc Saturna, którego albedo wynosi aż 0,99.
[edytuj] Albedo Ziemi
Odbijalność (albedo) Ziemi nie jest wielkością stałą i jednakową w każdym miejscu Ziemi jak to sugeruje średnia wartość A= 0,39 podana powyżej. Odbijalność promieniowania słonecznego od Ziemi zależy m.in. od rodzaju podłoża oraz od pokrywy chmur(ciemne podłoże zarówno absorbuje jak i emituje energię skuteczniej niż jasne,np śnieg, którego albedo wynosi ok 0,8). Odbijalność zależy też od kąta pod jakim promienie słoneczne padają na powierzchnię. Tak więc w dużych szerokościach geograficznych albedo będzie znacznie większe niż w szerokości okołorównikowej. W rzeczywistości zmiana albedo ziemskiego promieniowania słonecznego i efekt cieplarniany (promieniowanie podczerwone) są często uważane za podstawy możliwych zmian klimatu. Dosyć często pojęcie albedo jako odbijalności całego promieniowania słonecznego uśredniona po wszystkich możliwych kątach padania nie jest wystarczająca i wprowadza się precyzyjniejsze definicje odbijalności. Dobrym przykładem kierunkowej odbijalności jest refleks słońca.
Zobacz też:
- przegląd zagadnień z zakresu geografii
- przegląd zagadnień z zakresu astronomii.
- BRDF - ogólne własności odbiciowe powierzchni definiuje się przez odbijalność kierunkową
- albedo pojedynczego rozpraszania (ang. single scattering albedo)
