12 kroków grupy

Z Wikipedii

Zasugerowano, aby ten artykuł zintegrować z artykułem Program 12 kroków. (dyskusja)

kroki do trzeźwości

12 kroków grupy to popularna wśród ludzi uzależnionych forma samopomocy polegająca na wymianie doświadczeń związanych z praktykowaniem Programu 12 kroków/stopni.

Spis treści

1 Główne zasady
2 Historia i rozwój
3 Przegląd grup
4 Struktura organizacyjna
- 4.1 anonimowość
- 4.2 spotkanie
5 Zobacz też
6 linki zewnętrzne
7 Bibliografia

[edytuj] Główne zasady

Podstawą działania jest maksymalna autonomia poszczególnych członków grupy wobec siebie i wobec grupy. Ta sama zasada dotyczy relacji pomiędzy grupami. W związku z tym ruchy tego typu rezygnują z posiadania osobowości prawnej powołując jedynie biuro w formie np. fundacji i uprawnione do reprezentowania wspólnoty "na zewnątrz". Z niej wynika zasada anonimowości uczestników. Wyraża się ona w nie prowadzeniu list członków i list obecności oraz nie używania personaliów - wyłącznie imię, a uczestnicy występujący publicznie nie ujawniają także twarzy. Następną cechą charakterystyczną jest zasada tylko jednego celu np. dzielenie się doświadczeniem, siłą i nadzieją. Jej następstwem jest istnienie ponad 100 wspólnot opartych na tej zasadzie i stale powstają nowe. Z niej również wynika zasada praktyczności.Wspólnota nie prowadzi badań teoretycznych, nie angażuje się w działania innych organizacji, nie angażuje się w dysputy publiczne i polemiki.Grupy utrzymują się wyłącznie z datków uczestników i programowo nie przyjmują dotacji z zewnątrz.

[edytuj] Historia i rozwój

Modelem dla tych grup stały się powstałe w drugiej połowie lat 30. XX w. grupy Anonimowych Alkoholików]. Grupy często używają określenia "wspólnota". Pierwszy ruch bliźniaczy Grupy Rodzinne Al-Anon powstał na drodze wyodrębnienia się z AA. Początkowo bliscy alkoholików na równi z nimi uczestniczyli w spotkaniach. Kolejne wspólnoty powstawały już niezależnie, korzystając jedynie z modelu jaki wypracowali alkoholicy.

[edytuj] Przegląd grup

**Najpopularniejsze grupy**
nazwa polska	nazwa angielska	data powstania	data powstania w Polsce	liczba grup na świecie	liczba grup w Polsce	w ilu krajach istnieje
Anonimowi Alkoholicy	Alcoholics Anonymous	10 czerwca 1935	jesień 1974	106 202	ok. 1800 (2002)	170
Al-Anon	Al-Anon Family Groups	1951	jesień 1980	ponad 33 tys.	326 (2006) 112	-
Anonimowi Narkomani	Narcotics Anonymous	17 sierpnia 1953	około roku 1990	33 500	55	116
Dorosłe Dzieci Alkoholików	Adoult Childrens of Alcoholics	1984	-	-	-	-
Anonimowi Żarłocy	Overeaters Anonymous	19 stycznia 1960	ok 1992	-	-	-
Anonimowi Palacze	Smokers Anonymous Nicotine Anonymous	-	-	-	-	-
Anonimowi Uzależnieni od Seksu i Miłości	Sex and Love Addicts Anonymous	1976	-	-	-	-
Anonimowi Hazardziści	Gemblers Anonymous	1957	luty 1995	-	12	45
Anonimowi Lekomani	Pills Anonymous	1975	-	-	-	-
Anonimowi Depresanci	Depressed Anonymous	- maj 1985	- 2004	-	4	-
Anonimowi Emocjonaliści	Emotions Anonymous	1971	-	-	-	-
Anonimowi Dłużnicy	Debtors Anonymous	1968	-	-	-	-

[edytuj] Struktura organizacyjna

Zgodnie z tradycją czwartą każda grupa jest autonomiczna. Funkcje niezbędne do funkcjonowania grupy noszą nazwę służb. Grupy współpracują ze sobą poprzez przedstawicieli grup ( struktury takie noszą zazwyczaj intergrupy, a te spotykają się na tzw. regionach). Całość współpracy koordynuje złożona z przedstawicieli regionów Służba Krajowa. W miarę wzrostu ilości grup tworzone są jednostki pośrednie np.okręgi. Wspólnoty 12 Kroków programowo dążą do utrzymania zorganizowania na jak najniższym poziomie.W zależności do realizacji zadań technicznych (np. wydawanie literatury, organizacja dorocznych i jubileuszowych zlotów) wymagających osobowości prawnej powoływane jest biuro posiadające często status fundacji(w Polsce: Fundacja Biuro Służby Krajowej Anonimowych Alkoholików w Warszawie; Stowarzyszenie Służb Grup Rodzinnych Al-Anon w Poznaniu).

[edytuj] anonimowość

Wypracowana przez Anonimowych Alkoholików i przyjmowana przez kolejne wspólnoty zasada nie prowadzenia list członków i nie gromadzenia danych osobowych, oraz zobowiązanie uczestników do zachowania w zaufaniu faktu uczestnictwa w spotkaniach innego uczestnika spotkania. Tylko on sam może od tej zasady odstąpić. Natomiast w sferze kontaktów danej wspólnoty ze "światem zewnętrznym" oznacza nie używanie wizerunku i danych osobowych przez członka ruchu występującego np. przed mediami. W pierwszym wypadku zasada anonimowości ma na celu ułatwienie wyzbycia się wstydu przez osobą cierpiącą z powodu danego problemu, a w drugim stawianie dobra wspólnego ponad indywidualne i umożliwiającą przyjęcie osobistej odpowiedzialności w sytuacji złamania norm grupy przez uczestnika.

[edytuj] spotkanie

Istnieje kilka różnych typów spotkań.

dyskusyjne - omawiany jest konkretny temat w oparciu o osobiste doświadczenia uczestników,
spikerskie (mówcy) - jedna, maksymalnie trzy osoby opowiadają całą historię swego życia (rozwój uzależnienia, moment przemiany, sposób życia w trzeźwości w oparciu o 12 kroków)
robocze - służące omawianiu spraw organizacyjnych.

Spotkanie może prowadzić dowolny uczestnik, jednak zwyczajowo każda grupa określa interwał czasowy pełnienia takiej służby. Spotkania są wyraźnie ustrukturalizowane, aczkolwiek istnieje kilka odmian. Otwiera je utworzenie kręgu z odmówieniem tzw. Modlitwy o Pogodę Ducha, następnie odczytanie tekstów początkowych. Kroki i Tradycje są stałym punktem tej części. Zasadnicza część robocza, często zawierająca odczytanie fragmentów literatury danej wspólnoty. Zakończenie spotkania także ma formę kręgu z modlitwą. W różnych momentach omawiane są sprawy organizacyjne. Dobrowolne datki zabiera się albo na zakończenie spotkania - kapelusz wędruje z rąk do rąk lub jest ustawiany w widocznym, centralnym miejscu pomieszczenia w którym odbywają się spotkania.

[edytuj] Zobacz też

[edytuj] linki zewnętrzne

[edytuj] Bibliografia

Brown Stephanie, Psychologiczne omówienie Dwunastu Kroków, Leczenie alkoholików. Rozwojowy model poworotu do zdrowia, Warszawa, Państwowy Zakład Wydawnictw Lekarskich, ss. 326-337, 1990, ISBN 83-200-1491-3
Woronowicz Bohdan T. Alkoholowe vademecum dla każdego, Zakroczym, Wyd. Ośrodek Apostolstwa Trzeźwości, 1993, ISBN 83-900904-1-4
Woronowicz Bohdan T. Bez tajemnic: o uzależnieniach i ich leczeniu, Warszawa, Wyd. Instytut Psychiatrii i Neurologii, 1991, ISBN 83-85705-55-4