13P/Olbers
Z Wikipedii
| 13P/Olbers | |
| Odkrywca | Heinrich Wilhelm Olbers |
| Data odkrycia | 6 marca 1815 |
| Nazwy alternatywne | 1815 E1; 1887 Q1; 1887 V; 1887f; 1956 A1; 1956 IV; 1956a |
| Elementy orbity | |
| Półoś wielka | 16,9067 j.a. |
| Mimośród | 0,9302 |
| Peryhelium | 1,1784 j.a. |
| Aphelium | 32,6351 j.a. |
| Okres orbitalny | 69,52 lat |
| Nachylenie orbity względem ekliptyki | 44,6098° |
| Długość węzła wstępującego | 86,1031° |
| Argument szerokości peryhelium | 64,6412° |
| Moment przejścia przez peryhelium | 19 czerwca 1956 30 czerwca 2024 |
| Charakterystyka fizyczna jądra | |
| Średnica | kilka-kilkanaście km |
13P/Olbers to kometa okresowa, należąca do rodziny komet Neptuna lub inaczej typu Halleya.
Spis treści |
[edytuj] Odkrycie i nazwa
Kometę tę odkrył astronom niemiecki Heinrich Olbers 6 marca 1815. Odkrycia dokonał w Bremie. Jako pierwszy orbitę komety 13P/Olbers 31 marca wyliczył Carl Friedrich Gauss a Friedrich Bessel wyliczył jej okres orbitalny na 73 lata.
Nazwa komety pochodzi od nazwiska odkrywcy.
[edytuj] Orbita komety
Orbita komety 13P/Olbers ma kształt wydłużonej elipsy o mimośrodzie 0,93. Jej peryhelium znajduje się w odległości 1,17 j.a., aphelium zaś 32,63 j.a. od Słońca. Jej okres obiegu wokół naszej Dziennej Gwiazdy wynosi 69,52 roku, nachylenie do ekliptyki to wartość 44,6˚.
Jest to kometa, która należy ze względu na swą trajektorię do rodziny komet typu Halleya.
[edytuj] Właściwości fizyczne
To kometa o stosunkowo krótkim okresie obiegu, która zbliżyła się do Słońca dość blisko, przez co jej aktywność wzrasta. Jądro tej komety ma wielkość kilku-kilkunastu km.
