44 tezy

Z Wikipedii

44 tezy były pierwszym zarysem Strategii dla Polski. Grzegorz Kołodko przedstawił je ówczesnemu premierowi Waldemarowi Pawlakowi 21 października 1993 r.

[edytuj] Treść 44 tez

Pierwszy punkt 44 tez mówi o tym, że główną ideą polityki gospodarczej powinna być ucieczka do przodu. Musi się ona jednak odbywać w sposób akceptowalny i przyjazny dla społeczeństwa, a nie jego kosztem. Punkt pierwszy postuluje obniżenie społecznych kosztów reform. Społeczeństwo polskie znajdujące się w fazie transformacji ustrojowej powinno mieć stałe perspektywy rozwoju i mieć zagwarantowane przez państwo granice regresu społecznego. Młode i starsze pokolenie chce bowiem żyć w państwie stabilnym, w którym zewnętrzne siły nie mają decydującego wpływu na ich dotychczasowy dorobek życia.

Celami nowej polityki gospodarczej miały być:

komunikacja i porozumienie społeczne;
silna orientacja na wzrost gospodarczy;
klimat umożliwiający spokojne prowadzenie uczciwych interesów;
równoprawne traktowanie wszystkich sektorów własności (prywatnego,

spółdzielczego, państwowego, mieszanego, zagranicznego, joint ventures);

aktywna rola państwa w restrukturyzacji mikroekonomicznej;
inwestowanie w kapitał ludzki;
stabilizacja makroekonomiczna;
szerokie przyciąganie prywatnego kapitału zagranicznego itd.

W ramach 44 tez postulowano także reformę i zrównoważenie finansów publicznych w ramach długofalowej strategii dla Polski. Wszystkie sektory gospodarki miały być równo traktowane. Reformy gospodarczej nie powinno się przeprowadzać doprowadzając do likwidacji przedsiębiorstw państwowych i masowych zwolnień, lecz dążąc do restrukturyzacji mikroekonomicznej i przekwalifikowania pracowników. Wzrost gospodarczy miałby być osiągnięty w oparciu o eksport i inwestycje. Bardzo ważnym punktem w drodze do rozwoju kraju miał być kapitał ludzki. Wydatki na oświatę, kulturę, ochronę zdrowia i naukę powinno się traktować jako inwestycję na przyszłość.

Najwyższym priorytetem miała być produkcja eksportowa, która miała rozwijać się najszybciej ze wszystkich stref polskiej gospodarki. Przyspieszenie jej rozwoju miało mieć miejsce w oparciu o specjalnie dostosowaną politykę monetarną i fiskalną, m.in. przez system gwarancji kredytowych i ulg eksportowych. Polska polityka gospodarcza miała koncentrować się na rozwoju wymiany handlowej ze wschodem. Postulowano tworzenie stref wolnocłowych np. z Kazachstanem, Malezją czy Tajwanem oraz dążenie do członkostwa w strukturach zachodnioeuropejskich (integracja z EWG).

Wśród 44 tez znalazła się także walka z bezrobociem. Bezrobociu, które miało charakter strukturalny, należy przeciwdziałać przez inwestycje tworzące nowe miejsca pracy, głównie w sektorze eksportowym oraz w otoczeniu rolnictwa. Należy także stymulować drobną przedsiębiorczość, a także tworzyć specjalne strefy ekonomiczne w miejscach, w których problem wysokiego bezrobocia jest szczególnie dotkliwy.

Poprawa funkcjonowania infrastruktury miała być rozwiązana przez włączenie Polski do wielkiego programu EWG - Growth Initiative. W latach 1994-97 sytuacja miała ulec znacznej poprawie tak, aby można było uzyskać efekty mnożnikowe w produkcji.

Miał zostać wprowadzony program taniego budownictwa mieszkaniowego. Podkreślano znaczenie budowy osiedli domów jednorodzinnych. Budownictwo miało zyskać rozmach poprzez rozpowszechnienie kredytu hipotecznego oraz stworzenie instytucji oszczędnościowej obsługującej transakcje kupna-sprzedaży domów (na wzór British Building Societies). Wspomniane wyżej reformy mogą mieć miejsce jedynie dzięki zapewnieniu zwiększonych nakładów finansowych. Miałoby się to odbyć przez zapewnienie dopływu kapitału zagranicznego z prywatnych źródeł. Wyceniano go na 1,5 do 2 mld $ rocznie w latach 1994-1997. Niezbędne miało być jednak porozumienie się z Klubem Londyńskim w sprawie redukcji części długu, a następnie jego restrukturyzacja.

Reformy, które zostały dotychczas wspomniane, zostały zawarte w pierwszych 10 punktach 44 tez, których autorem był Grzegorz Kołodko. Pozostałe 34 tezy odnosiły się do:

stabilizacji prawnej i bezpieczeństwa obrotu gospodarczego
reformy systemu ubezpieczeń społecznych
powołanie pełnomocnika ds. reformy systemu ubezpieczeń społecznych
absorpcję tzw. szarej strefy do regularnego obiegu ekonomicznego
poszerzenie bazy podatkowej
zastąpienie inflacyjnego indeksowania i waloryzacji dochodów przez wypłaty w formie obligacji skarbu państwa
podniesienie niektórych opłat akcyzowych (papierosy i alkohol)
opodatkowanie dochodów kapitałowych, w tym także tych z obrotów giełdowych
przeznaczenie dodatkowych wpływów budżetowych zasadniczo na cele rozwojowe, a tylko wyjątkowo na konsumpcyjne
emisję specjalnych obligacji skarbu państwa z opcją prywatyzacyjną
wyznaczenie maksymalnego pułapu deficytu budżetowego na rok 1994
określenie marginesu fonetyzacji deficytu budżetowego
wyeliminowanie pierwotnego deficytu budżetowego
uzyskanie większych wpływów budżetowych pochodzących z prywatyzacji
utworzenie urzędu skarbu państwa i powołania ministra skarbu
utworzenia Ministerstwa Gospodarki i Handlu
zagwarantowanie niezależności bankowi centralnemu
współpraca Ministerstwa Finansów z Narodowym Bankiem Polski
przeprowadzenie w 1994 r. denominacji złotego w relacji 1:10 000
reaktywowanie Konsultacyjnej Rady Gospodarczej
utworzenie elitarnego ośrodka badawczego – Polskiego Instytutu Rozwoju Gospodarczego
podtrzymać dobrą współpracę z międzynarodowymi ośrodkami finansowymi
zachowaniu odpowiednich tendencji w zakresie makroproporcji gospodarczych (m.in. wzrost inwestycji szybszy niż dochodu narodowego)
doprowadzenie do odczuwalnej poprawy sytuacji materialnej społeczeństwa

Celem 44 tez miał być ...wydatny wzrost gospodarczy przy równoczesnym obniżaniu tak stopy inflacji, jak i stopy bezrobocia oraz stopniowe równoważenie finansów publicznych i bilansu płatniczego.