73P/Schwassmann-Wachmann

Z Wikipedii

73P/Schwassmann-Wachmann
Rozpadająca się kometa 73P/Schwassmann-Wachmann
Odkrywca	Friedrich Karl Arnold Schwassmann
Odkrywca	Arno Arthur Wachmann
Data odkrycia	2 maja 1930
Nazwy alternatywne	1930 VI, 1979 VIII, 1990 VIII, 1994w
Elementy orbity
Półoś wielka	3,063 j.a.
Mimośród	0,6934
Peryhelium	0,9391 j.a.
Aphelium	5,187 j.a.
Okres orbitalny	5,36 lat
Nachylenie orbity względem ekliptyki	11,3907°
Długość węzła wstępującego	69,946°
Argument szerokości peryhelium	198,769°
Charakterystyka fizyczna jądra
Średnica	1 km
Roje meteorów związane z kometą	Tau Herkulidy

73P/Schwassmann-Wachmann to kometa krótkookresowa, którą odkryto w 1930 roku. Należy do rodziny komet Jowisza.

Spis treści 1 Odkrycie komety 2 Orbita komety 3 Właściwości fizyczne i historia obserwacji 4 Rój meteorów 5 Zobacz też 6 Linki zewnętrzne

[edytuj] Odkrycie komety

Kometa ta została odkryta przez Arnolda Schwassmanna oraz Arno Arthur Wachmann z Obserwatorium Hamburskiego w dniu 2 maja 1930 roku. Zbliżyła się ona wtedy na odległość 0,062 j.a. do Ziemi i osiągnęła jasność wizualną 6^m. Była to trzecia kometa okresowa odkryta przez Schwassmanna i Wachmanna.

[edytuj] Orbita komety

73P/Schwassmann-Wachmann porusza się po orbicie w kształcie wydłużonej elipsy o mimośrodzie 0,69. Peryhelium jej znajduje się w odległości 0,93 j.a. od Słońca, aphelium zaś 5,18 j.a. od niego. Na jeden obieg wokół naszej Dziennej Gwiazdy potrzebuje ona 5,36 lat, nachylenie jej orbity do ekliptyki wynosi 11,39˚. Prędkość orbitalna tego obiektu w momencie przejścia przez peryhelium 6 czerwca 2006 roku wynosiła 39,94 km/s.

[edytuj] Właściwości fizyczne i historia obserwacji

Od momentu odkrycia kometa 73P/Schwassmann-Wachmann przeszła burzliwą historię. Przez dłuższy czas nie była obserwowana, dopiero podczas jej powrotów w latach 1979 i 1990 poddana była intensywnym badaniom. Nie była jednak zjawiskiem spektakularnym; jej jasność nie była wtedy zbyt wielka.

W roku 1995 przewidywano, iż osiągnie ona ok. 13^m. Stało się jednak inaczej, gdyż w wyniku rozpadu uwolniły się z jej jądra gazy, które spowodowały znaczące (250-krotne) pojaśnienie komety w stosunku do przewidywań teoretycznych (do 7^m).

Kometa rozpadła się na pięć części, które oznaczono dla porządku literami A, B, C, D i E. Podczas kolejnego powrotu w latach 2000/2001 odnaleziono tylko trzy fragmenty – B, C i E.

Gdy kometa w roku 2006 ponownie zbliżyła się do Słońca, zaobserwowano dalsze rozczłonkowanie jej jądra. Podczas największego zbliżenia do Ziemi (0,074 j.a.) 13 maja 2006 roku składniki B i C osiągnęły jasność obserwowaną 5^m. Wygląd fragmentu B wielokrotnie się zmieniał, co owocowało jego pojaśnianiem. W połowie maja doliczono się 60 małych i słabo świecących fragmentów, które oderwały się od B. Dziś średnicę jądra największego odłamka ocenia się na 1 km.

Zjawiska związane z powrotem komety Schwassman-Wachmann 3 obserwowane były przez liczne obserwatoria astronomiczne, instrumenty w przestrzeni kosmicznej i wielu amatorów.

Do komety tej skierowana miała być sonda kosmiczna CONTOUR, która jednak uległa katastrofie tuż po starcie w 2002 roku.

[edytuj] Rój meteorów

Z kometą 73P/Schwassmann-Wachmann związany jest rój meteorów zwany Tau Herkulidami. Jego aktywność zawiera się pomiędzy 19 maja a 19 czerwca.

[edytuj] Zobacz też

• Lista komet okresowych
• Lista komet nieokresowych

[edytuj] Linki zewnętrzne

• [1] Baza danych o małych ciałach Układu Słonecznego NASA (en)
• 73P/Schwassmann-Wachmann i Tau Herkulidy (en)

... | Poprzednia kometa | 73P/Schwassmann-Wachmann | Następna kometa | ...