Abu Sufjan Ibn Harb

Z Wikipedii

Abu Sufjan Ibn Harb (? - zm. ok. 653) - wódz arabski, przywódca rodu Umajjadów, posiadający ogromne wpływy polityczne w Mekce.

Abu Sufjan należał do rodu wywodzącego się od Abd Szamsa, brata Haszima, pradziadka Mahometa. Jego dziadkiem był Umajja, eponimiczny protoplasta rodu Umajjadów. Będąc przywódcą rodu Umajjadów i zajmując "pierwsze miejsce w radach miasta"^[1] Abu Sufjan był głównym przeciwnikiem Mahometa w Mekce. W walkach przeciwko niemu dowodził osobiście oddziałami mekkańskimi. W roku 624 w bitwie pod Badrem został pokonany przez Mahometa. W walce zginął jego najstarszy syn. W następnym roku pokonał Proroka w bitwie pod Uhudem. W roku 627 zorganizował wielką koalicję plemion, która oblegała Medynę, został jednak odparty przez muzułmanów. Po tej porażce w roku 628 zawarł z Mahometem tzw. "Układ z Al-Hudajbijji", który ustanawiał rozejm pomiędzy stronami konfliktu i zezwalał muzułmanom na odbycie pielgrzymki do Mekki. W tym samym roku jego córka wyszła za Proroka. W roku 630 Abu Sufjan pomógł Mahometowi w opanowaniu Mekki, prawdopodobnie nieco wcześniej nawrócił się na islam. Towarzyszył Mahometowi w jego wyprawach, był namiestnikiem Nadżranu i prawdopodobnie także Hidżazu. Jego syn Mu'awija został kalifem i założycielem dynastii Umajjadów.

Przypisy

[edytuj] Bibliografia

• Danuta Madeyska: Abu Sufjan. W: Józef Bielawski (red. nauk.): Mały słownik kultury świata arabskiego. Warszawa: Wiedza Powszechna, 1971. 
• Maurice Gaudefroy-Demombynes: Narodziny islamu. (przeł.) Hanna Olędzka. Warszawa: Państ. Instytut Wydawniczy, 1988. ISBN 83-06-01446-4. 
• Maxime Rodinson: Mahomet. (przeł.) Elżbieta Michalska-Novák. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy, 1994. ISBN 83-06-02382-X.